Fen – Of Losing Interest
Ripple Music, 2012
Neen, het gaat niet om de Engelse, sfeervolle band Fen, maar wel duidelijk om de naamgenoot uit de rockscene van Vancouver. Al opgericht in 1998, maar het was wachten voor deze heren tot ze in 2010 met hun vierde plaat wat meer aandacht kregen. Of Losing Interest is daar nu het vervolg op.
Met verwijzingen naar Tool, Megadeth en Incubus weet je eigenlijk al dat Fen iets brengt dat maar moeilijk in hokjes te schuiven valt. Eigenlijk hoor ik geen enkele van die drie bands terugkeren in de muziek van deze Canadezen, maar het toont wel aan welke karaktertrekken de muziek van Fen draagt. Complexere structuren dan de doorsnee rock met frivole techniciteit, en ook met hier en daar wat meer kracht gebracht. De knipoog naar Incubus kan misschien komen door het erg moderne aanvoelen van de band, vooral door de cleane, gekuiste zang die wel eens flauw of geknepen naar voren durft te komen (denk Muse). Muzikaal is deze band echter erg veelzijdig: snijdende sferen die opgebouwd worden door knappe progrocktoestanden op gitaar en bas, maar ook iets te lange rockmomenten waar maar weinig in zit, vooral ook door de energieloze zanglijn.
De momenten dat Fen buiten de lijntjes kleurt, begin je ook echt dit muzikale concept te waarderen. Gedreven prog, maar met een structuur die misschien wat moeilijk te verteren valt. Een flauwe zanglijn duwt het geheel verder en erg blitse intermezzo’s en trippelende bas- en gitaarstukjes wisselen af met te droge stiltes of verstevigingen die niet echt ergens naartoe leiden. Misschien moet je gewoon zijn voor dit concept, maar mij smaakt de moderne zang en psychedelische gitaartextuur niet erg.
Een zware bevalling om te beoordelen, want ondanks dat de mix van de zang met deze muziek me wat zwaar op de maag ligt, voel je gewoon aan dat de leden van Fen meesterlijk op elkaar zijn ingespeeld en het eigen pad op stijlvolle manier bewandelt. Bovendien zijn bepaalde experimentele fases briljant gevonden, zoals het einde van Pilot Plant, de Opeth-vocalen en amusante drive op Snake Path en de bas- en gitaarinteractie naar het einde toe van titeltrack Of Losing Interest. De band start zelfs al op indrukwekkende manier met fraai gitaarwerk en fijne opbouw op Riddled. De ommezijde van het medaille komt hier echter ook al even om de hoek piepen met de gezongen stukken die mij erg vreemd aanvoelen op deze muziek. Iets wat naar je smaak is of niet, mij doet het wat minder.
Tracklisting:
- Riddled
- Of Losing Interest
- Nice For Three Days
- A Long Line
- The Glove
- Drunken Relief
- Light Up The End
- Pilot Plant
- Snake Path
Line-up:
- Doug Harrison – Guitars, Vocals
- Sam Levin – Lead Guitars, Backing Vocals
- Jeff Caron – Bass
- Nando Polesel – Drums
Links: