Fatal Smile – 21st Century Freaks
GMR Music Group, 2012
Collega Peterse was behoorlijk enthousiast over de vorige plaat van het Zweedse Fatal Smile, World Domination. En ondanks dat dezelfde elementen die Remi enthousiast maakten ook op het nieuwe album 21st Century Freaks staan, ben ik minder te spreken over de output van deze Zweedse act.
Oké, het moet gezegd worden: 21st Century Freaks klinkt moddervet en de songs zijn degelijk. Maar ook op dit vierde album van Fatal Smile ontbeert het aan een echt eigen gezicht. Het is stevige heavy rock die het vooral goed zal doen tijdens live-optredens, maar na een aantal luisterbeurten ben ik niet overtuigd. De catchy metal die het vooral van het vette gitaarwerk en gemakkelijk in het gehoor liggende refreinen moet hebben laat geen blijvende indruk achter. Slecht is het niet, integendeel, maar onderscheidend vermogen is niet of nauwelijks aanwezig.
De band brengt een aardige cocktail van de gemakkelijk in het gehoor liggende rock uit de jaren ’80 en de meer groovy metalrock uit de jaren ’90. Je weet wel; die periode dat bands als Queensrÿche, Dio en Def Leppard allemaal dachten mee te moeten gaan met de grunge-beweging. Het resultaat doet mij dan ook niet zo heel veel. Zelf rept de band in de bio over invloeden van acts als Dio, Queensrÿche, W.A.S.P. en Winger. Bands waarmee zij al hebben opgetreden. Eerlijk is eerlijk de invloeden van Dio en Winger hoor ik zeker terug op 21st Century Freaks, maar laat dat net de invloeden zijn van een album als Angry Machines van Dio. Zo’n album waar de beste man in retrospect niet heel trots op is geweest. Daarnaast hoor ik in de verte, wellicht door de zang en opbouw van de nummers, wel wat raakvlakken met Zakk Wylde’s Black Label Society. Prima band, maar weinig afwisseling.
Is 21st Century Freaks dan een slechte plaat? Nee hoor. Er staat genoeg genietbaars op. De powerballad (jaja, er is er weer één) Broken Heart en afsluiter For The Last In Line (hint?) mogen er zeker zijn. En ben je niet vies van een nummer met een kop en een staart die het predicaat stadion-rock mag hebben, dan moet je dit album zeker een kans geven. Ik had er iets meer van verwacht, eerlijk gezegd. Maar goed, iedere gek zijn gebrek.
Tracklisting:
- Welcome To The Freakshow
- Nailed To The Wall
- Raising Hell In Heaven
- Judgement Day
- Broken Heart
- My Private Hell
- Scarecrow
- Innocent
- Break These Chains
- Take It To The Limit
- For The Last In Line
Line-up:
- Y – achtergrondzang, gitaar
- Philty – drums
- Blade – zang
- Alx – achtergrondzang, bas
Links: