Even Vast – Dawning Gloom (CD-single)
Painkiller Records 2002
Line-up:
- Luca Martello – guitars
- Antonietta Scilipoti – vocals and keyboards
- Diego Maniscalco (bass)
- Michel Pennazio (drums)
Tracklist:
- Dawning Gloom (5:08)
- Scared for the last Time (5:37)
(10:45)
Even Vast is een Italiaanse ‘lichte’ doomband, en geesteskindje van
zangeres/toetsenist Antonietta Scilipoti en gitarist Luca Martello. Beide zaten
voordat ze Even Vast oprichtte in "Chaos and Technocracy". Maar na veel gedonder
rondom de line-up en met platenlabels besloten ze om in december 1997 deze band
op te doeken, waarna Even Vast in het leven werd geroepen. Het debuutalbum "Hear
me Out"werd in de zomer in Beaufort Recording Studio in Bovenkarspel te
Nederland opgenomen en enige tijd later uitgebracht via het Griekse Black Lotus
Records, waar later ook een 4-track MCD uitkomt. Zoals helaas met veel bands
ontstaan er veel problemen met het label, via het noodlijdende Duitse Ars
Metalli komt Even Vast uiteindelijk uit bij het Belgische Painkiller Records.
Hierbij kan de band eindelijk in april 2003 het tweede album "Outsleeping"
uitbrengen. Van dit album komt de Cd-single met de twee nummers "Dawning Gloom"
en "Scared for the last Time".
Even Vast speelt muziek die met mij vergelijkingen toont met The Gathering ("Mandylion"
met name), vleugje Lacuna Coil en instrumentaal gezien Unholy, The mist and the
morning Dew en Dolorian. De stem van zangeres Antonietta is te vergelijken met
die van Anneke van Giersbergen alleen dan donkerder en depressiever, wat me aan
Even Vast vooral opvalt is hoe mooi de zang in de muziek past, de band gaat
vooral voor sfeer in de nummers en de melancholische stem van Antonietta speelt
daar prachtig op in.
Het eerste nummer op deze single is "Dawning Gloom". Een langzaam, zwaar
nummer met zacht zwevende toetsenpartijen, de zanglijnen tamelijk monotoon met
de zo af en toe opkomende uitwijking, verwar monotoon echter niet met saai!
Overigens is van dit nummer op de website van
Even Vast de videoclip
te downloaden.
"Scared for the last Time" is een nummer meer gebaseerd op piano, zang en zachte
drums. Ook in dit nummer draait het voornamelijk om de sfeer dan om bijvoorbeeld
een hoog technisch gehalte. En de sfeer is heerlijk donker en melancholisch.
Het is lang geleden dat ik op zo’n manier verrast ben door een band die toch
al enkele jaartjes meegaat. Ik ga zeker op zoek naar hun volledige albums, dit
is de soort muziek waar je heerlijk naar kunt gaan liggen luisteren, lekker
wegdromen en tijd volledig uit het oog verliezen.
Samenvattend : liefhebbers van The Gathering rond hun "Mandylion"-tijd en
bands als The Mist and the Morning Dew moeten zeker deze band eens gaan
proberen. Ik hoop ze eens live mee te maken.
Links: