Epica – Consign to Oblivion
Transmission, 2005
Epica is destijds als vanuit een paddenstoel uit de grond geschoten. Het was de nieuwe, veelbelovende band van ex-After Forever man Mark Jansen, die grotendeels dezelfde muziek maakte als die band, en daarom bleef hangen tussen lovende recensies en ongezouten kritiek. De ene helft van de wereld was vol lof over Epica, de andere helft schilderde de band af als het zoveelste gothic metalbandje. Met Consign to Oblivion bewijst de band geen eendagsvlieg te zijn.
De nieuwe plaat begint met een bombastisch intro wat niet misstaan zou hebben op een willekeurige Hans Zimmer soundtrack, om vervolgens uit de spreekwoordelijke startblokken te schieten met het stevige Dance of Fate. Direct is duidelijk dat men zich niet aan grote muzikale verschillen hoeft te verwachten. Consign to Oblivion levert meer van hetgeen het debuut bood, maar dan grootser en beter. Vooral nachtegaal Simone Simons heeft een grote vooruitgang geboekt in haar toch al niet misselijke vocale prestaties, en ook de rest van de band klinkt strakker, hechter. Ook The Last Crusade biedt nog snelle, neoklassieke metal, totdat met Solitary Ground de rem er voor het eerst opgaat. Dit nummer is een prachtige, droevige ballade met prachtig zangwerk van Simons en mooie klassieke arrangementen.
Blank Infinity is (grotendeels) een stevige midtempo stamper, terwijl in het dreigende Force of the Shore voor het eerst Jansen zijn brute strot opentrekt, afgewisseld met mooie koorpartijen. Quietus is een nummer wat me heel erg aan opera doet denken, met hele dynamische zangpartijen van Simons. Mother of Light heeft een voor Epica begrippen bijna moordend tempo en beukt er flink op los, met een volledig losgeslagen, maniakale Jansen. Het emotionele Trois Vierges, waar Simone Simons een duet met Kamelot zanger Roy Khan aangaat is voor mij eigenlijk het enige minpuntje aan dit hele album, voordat het eindschot gegeven wordt met de dubbelklapper Another Me In Lack’ech en het epische afsluitende titelnummer.
Epica bewijst met Consign to Oblivion dat er zeker nog veel meer voor deze band in zit. Okay, het nieuwe is er inderdaad wel af, maar gaat het uiteindelijk niet om de muziek op zich? En zodra die van een dermate hoge kwaliteit blijft zit het zonder twijfel helemaal snor met deze prima Nederlandse band!
Tracklist:
- Hunab K’u – A New Age Dawns (prologue)
- Dance Of Fate
- The Last Crusade (a New Age Dawns No.1)
- Solitary Ground
- Blank Infinity
- Force Of The Shore
- Quietus
- Mother Of Light (a New Age Dawns No.2)
- Trois Vierges
- Another Me In Lack’ech
- Consign To Oblivion (a New Age Dawns No.3)
Line-up:
- Simone Simons – vocals
- Mark Jansen – vocals, guitar
- Yves Huts – bass
- Ad Sluijter – guitar
- Coen Janssen – keyboards
- Jeroen Simons – drums
Links:
Epica
Transmission Records