Enoid – Exilé aux Confins des Tourments
Satanath Records, 2016
Jaaaa, natuuurlijk ben ik Enoid beginnen luisteren omdat Ormenos (Borgne) de bezieler is. En ja, ik vond het oorspronkelijk niet zo bijster sterk. Ik wachtte gewoon een Enoid-plaat af die A. de moeite waard is B. niet onbeluisterbaar scheurend klinkt en C. een andere kant van Ormenos laat horen. En ja hoor, die is er nu: Exilé aux Confins des Tourments.
Bij Enoid lijkt het alsof Ormenos meer zijn eigen goesting kan doen. Niet per se het Borgne keurslijf, maar ook gewoon ongedwongen negatieve black metal met een snerpende lead, midtempo of uptempo blastcomputerbeats, met of zonder bas, … maakt allemaal veel minder uit. Soms klinkt het daardoor volatiel, soms net extra creepy en crispy. Ormenos slaagt er in ieder geval wel in om Frans eindelijk als een evil taaltje ten berde te brengen, dankzij het snerpende gitaarmateriaal en de begeesterende serenade aan impulsen, iets wat voorheen enkel een aantal Canadese blackmetalbands lukte.
Luisteren doen we naar Ces Cicatrices dans mon âme en La Croix de mon Existence (fade out much?), twee nummers die het gemiddelde naar boven trekken. Haatdragende blackmetalliefhebbers doen er dik vijf punten bij, en in benevelde toestand komen daar nog eens vijf punten bij. Fuck humanity en zo.
Tracklisting:
- Je t’arracherai les cieux
- Ces cicatrices dans mon âme
- Mangez ma chair, prenez ma douleur
- La Croix de mon existence
- Nouveau cycle destructeur
- Sourire éternel sur mes lèvres
- La lumière disparaît
- Ode à la haine
Line-up:
- Ormenos
Links: