Encoffination – O’ Hell, Shine in thy Withed Sepulchres
Selfmadegod Records, 2011
Met de gesproken intro wordt de sfeer voor O’ Hell, Shine in thy Withed Sepulchres meteen duidelijk: Black/doom van de smerigste soort
brengt men ons.
Naar goede black metal-traditie bevat deze plaat meer dan genoeg
ruis, en qua sfeer doet dit Encoffination dan ook denken aan de
ouderwetse black van begin jaren ’90. Maar daar houdt het niet op,
want met het verschrikkelijk (op een goede manier) lage tempo heeft
deze cd ook wel wat weg van de traditionele doom.
Halverwege Elegant in their Funebrial Cloaks, Arisen gaat het
tempo even iets omhoog, maar de typische black-/doomsfeer blijft
behouden. Ook de diep grommende vocalen spelen hier een grote rol
in. Door hun getergde, uitgestrekte klank lijkt de snelheid alleen
nog maar lager te liggen.
Zeer degelijke doom dus, maar toch is het geen klassieker geworden.
Waar ligt dit dan aan? Encoffination speelt goede muziek, maar het
duurt allemaal net iets te lang. Er zit helaas net niet genoeg
afwisseling in om de nummers tot het einde boeiend te houden,
waardoor je bij bijna elk nummer net voor
het einde de neiging krijgt het af te zetten.
Jammer, want verder is het zeker niet slecht. Een band om in de
gaten te houden, want met wat meer variatie kan dit zeker uitgroeien
tot iets moois.
Tracklisting:
- Sacrum Profanum Processionali
- Rites of Ceremonial Embalm’ment
- Ritual until Blood
- Elegant in their Funebrial Cloaks, Arisen
- Crypt of His Communal Devourment
- Washed and Buried
- Pall of Unrequited Blood
- Annunciation of the Viscera
Line-up:
- Ghoat – Vocals, Guitar, Bass
- Elektrokutioner – Drums
Links: