Empty – The last breath of my mortal despair
De Tenebrarum Principio, 2008
Empty is een Spaans black metal bandje dat 1999 werd opgericht. In
2002 kwamen de heren met hun debuut A Source of Hollow Essence; Een plaat
die mij niet geheel wist te overtuigen, maar ook zeker niet tegenviel. The
last breath of my mortal despair stamt eigenlijk alweer uit 2005, maar heeft
er een re-release van uitgebracht.
In eerste instantie vroeg ik mij eigenlijk een beetje af waar deze re-release
goed voor was. Een dag voordat ik deze promo op mijn deurmat vond trok ik de
schijf namelijk voor vijf Euro uit de aanbiedingbak bij de Boudisque en de
eerste paar luisterbeurten viel hij mij eigenlijk een beetje tegen. Zo op het
eerste gehoor bevat The last breath of my mortal despair van Empty
namelijk een tikje saai en inspiratieloze, midtempo black metal met hier en daar
een uptempopassage en verder niets bijzonders. Maar na deze schijf meerdere
malen als achtergrond schijfje aangezet te hebben tijdens het hangen voor den
kompjoeter begon er toch wat te dagen.
In de vorige alinea meldde ik dat The last breath of my mortal despair
op het eerste gehoor een midtempo georiënteerde schijf is. Op het eerste gehoor
dacht ik dat inderdaad, maar waar is anders. De heren van Empty rammelen
op deze schijf namelijk behoorlijk door. Op het openingsnummer The Horrible
Drawing Back Of The Veil zit het tempo er al behoorlijk aardig in en dit zal
de rest van het album ook niet veranderen. De reden waarom mijn beeld van deze
schijf in eerste instantie vertroebeld was zal hem waarschijnlijk in feit zitten
dat zich op The last breath of my mortal despair redelijke contrasten
voordoen. De band is er behoorlijk goed in geslaagd om scherpe, uptempopassages
en melancholische lowtempo-intermezzo’s op een natuurlijke manier in elkaar over
te laten lopen.
Aan de ene kant bevat dit album een bak rauwe black metal die lekker
doorratelt, maar dit wordt afgewisseld door langzame, sfeervolle intermezzo’s
met een melancholische inslag. Tijdens deze haalt de band meerdere
sfeerverhogende elementen uit de kast zoals getormenteerde ‘cleane’ vocalen,
verwrongen backingvocals, slepende monotone gitaarlijnen en veel fadings om het
geheel een duistere en meeslepende ondertoon heeft. En deze elementen hebben de
heren van sterk in hun muziek weten te verwerken want het gehele album heeft een
‘haunted’ sfeertje.
De muziek zit verder aardig in elkaar. De verschillende ideeën lopen vrij
soepel in elkaar over en het geluid en de productie zijn vrij redelijk. De
vocalen zijn hier en daar net een tikje over de top en wat echt een minpuntje
is, is dat de drummer zijn stukken niet altijd geheel vlekkeloos weet neer te
zetten. De gitaristen maken dan weer een boel goed want naast dat zij, met name
in de langzamere stukken, een paar sterke melodieën weet neer te zetten hebben
zij het album ook vol gepropt met leuke details.
Al bij al heeft Empty met The last breath of my mortal despair
een zeker niet onaardig album afgeleverd. Voor sommige critici onder u zal het
album waarschijnlijk hier en daar net wat te rommelig zijn en weinig eigens of
vernieuwends te bieden hebben ( en om eerlijk te zijn, met de schijf in de hand
is er inderdaad niets nieuws te vinden onder de zwarte zon), maar voor
liefhebbers van het genre is het zeker wel een aanradertje. Deze schijf bevat
een paar sterke nummers zoals onder andere het openingsnummer en als
uitschietertje Manifest Of Endless Sorrow In Sanity dat, zeker qua
vocalen, aan oude Fleurety doet denken. Ja, als The last breath of my
mortal despair van Empty tot voor kort moeilijk tot niet te
verkrijgen was begrijp ik toch wel waarom De Tenebrarum Principio ‘m
gere-released heft: Het is gewoon een goede cd!
Tracklist:
- The Horrible Drawing Back Of The Veil
- A Source Of Hollow Essence
- The Spectral Paleness Of The Skin
- The Last Breath Of My Mortal Despair
- Mortuary Tune Of The Prisioner´s Anguish
- Manifest Of Endless Sorrow In Sanity
- Owner Of Wailings
Line-up:
- Drizzt – Vocals, Bass
- Vanth – Guitar, Vocals
- Orgall – Guitar
- Damastor – Drums
Links: