EgoNoir – A New Philosophical Thunder
Temple of Torturous, 2009
EgoNoir is een naam die ik de laatste tijd vaker heb gehoord in undergroundkringen. In de talloze filosofische gesprekken die ik regelmatig voer
(ahum) wordt EgoNoir steevast genoemd als een band om in de gaten te houden. Ik was dan ook bijzonder benieuwd hoe A New Philosophical Thunder
zou klinken.
Geopend wordt er met het titelnummer, wat meteen de toon zet. Soundscapes, pianostukken, (Duitse) gesproken passages, half kreunende koorzang, vage riffs,
pulserende ritmes. Het is een hele boterham zo vroeg op de plaat. Het navolgende In Dunklen Hallen lijkt dezelfde kant op te gaan, maar kiest voor een
iets gewijzigde stemming waarin traditionelere black-metal riffs het geheel vanaf de achterhoede ondersteunen. Vergänglich gaat akoestisch van start
en zoekt dan zijn heil in hypnotiserende riffs om ondersteund door brede keyboards tragisch, maar daarom niet minder indrukwekkend door te bloeden. Het
voorlaatste nummer, Winter Is My Name, klinkt agressiever, hysterischer en is muzikaal gezien het minst experimentele nummer van de plaat. De zieke
zang zorgt er echter voor dat we niet te dicht bij het rechte pad komen. Afgesloten wordt er ten slotte met Was unseren Seist fängt, een serene
zwanenzang die door middel van ijle keyboards, getormenteerde weeklachten en subtiele samples een passend einde vormt voor een vreemde plaat.
A New Philosophical Thunder is niet voor iedereen. Dit is een een heel eigen variatie van het black metal genre. De subtiele, delicate
stemmingwisselingen vallen of staan met de inleving van de luisteraar. Als achtergrondje blijft er niks van over. Met de koptelefoon op de oren en een
whiskey’tje in de hand is het echter genieten van minuut één tot het uitsterven van de laatste naargeestige klanken. Mooi hoor.
Tracklisting:
- A New Philosophical Thunder
- In dunklen Hallen
- Vergänglich
- Winter Is My Name
- Was unseren Geist fängt
Line-up:
- BinZynisch
- Lethargie
Links: