Edguy – Burning Down the Opera (live)
(AFM Records, 2003)
‘You tell us what you wanna hear, and we’ll play what’s next on our setlist!!’
Het is weer tijd voor de veelal melige, maar o zo strakke power-metal van Edguy. De uit het Duitse Fulda
afkomstige band heeft zich sinds het uit 1995 stammende, in eigen beheer uitgebrachte The Savage Poetry
opgewerkt tot het uithangbord van de nieuwe generatie Duitse power-metal bands. Op ieder album daarna
wist de rond zanger Tobias Sammet geformeerde formatie zichzelf te verbeteren, terwijl heer Sammet zelf
tussen de bedrijven door een waar kunststukje uit wist te halen met zijn concept-dubbelaar Avantasia, met
naast David DeFeis (Virgin Steele), Kai Hansen (Gamma Ray) en André Matos (ex-Angra, Shaman) ook een eindelijk
weer op Goddelijke wijze opererende Michael Kiske (ex-Helloween, Supared). Na het in 2001 uitgebrachtte
Mandrake volgde er eindelijk een headline tour (met Heavenly, Nostradameus en Lullacry als supports) die
de band met groot succes door heel Europa voerde.
Nu is het dan eindelijk tijd het eerste officiële live-document, Burning Down the Opera (live). Op de
ruim honderd minuten tellende live-dubbelaar is de band uitermate goed op dreef (evenals de geluidsman
overigens; wat een geluid!), en speelt vrijwel exact dat, wat de fan wil horen.
Schijf één begint, na een keyboard-intro, gelijk goed met het snelle Fallen Angels, Tears of a Mandrake,
de opener van het laatste album en het rete-strakke Babylon. Kippenvel is verzekerd bij het prachtige
Land of the Miracle, waar het massale, meerstemmige einde van de cd-versie wel zeer dicht wordt genaderd!!
Knap werk. Het lange, epische The Pharaoh, één van de hoogtepunten van het laatste album, sluit de
eerste cd op meesterlijke wijze af.
Cd twee kon gewoon niet beter openen dan met het geweldige Vain Glory Opera, van het gelijknamige album uit ’99.
Het navolgende Solitary Bunny staat helaas niet op mijn promo-exemplaar, maar afgaand op de show toendertijd in
de Baroeg, ga ik ervan uit dat het hier eveneens een drumsolo van Felix Bohnke betreft. Het bijpassende Save Us Now
staat gelukkig wel weer op mijn exemplaar, een prachtige (ultra-snelle), vol overgave gebrachte ode aan de inmiddels
fameuze “High Speed Alien Drum-Bunny.” (ik ga er van uit dat mensen zonder humor niet eens aan deze recensie zijn begonnen ;-))
Het album eindigt met het stevige How Many Miles, en het mijn inziens ietwat misplaatste Inside en Avantasia,
beiden van Sammet’s solo-project. Om een vergelijking te maken: ik zou het zelf vrij eigenaardig vinden om naar een show
van Iron Maiden te gaan en daar te worden getracteerd op A Thousand Points of Light, om maar eens een willekeurig
nummer van Bruce Dickinson’s solo-project te noemen. Na Out of Control is de spreekwoordelijke koek dan
ook echt op, en begint het lange wachten op de nieuwe studio-plaat (en wellicht/hopelijk een DVD-release van dit concert????).
Het moge duidelijk zijn: ik ben zelf idolaat van deze band vanaf Kingdom of Madness (1997), en heb
gesmuld van het mij voorgeschotelde. Nou verwacht ik niet dat iedereen weg zal lopen met deze wereldband,
maar iedere zichzelf respecterende power-metal fanaat zal aan twee woorden genoeg hebben (en niet eens verder hebben gelezen?).
Tracklist:
|
CD 1: 1 Welcome to the Opera 2 Fallen Angels 3 Tears of a Mandrake 4 Babylon 5 Land of the Miracle 6 Painting on the Wall 7 Wings of a Dream 8 The Headless Game 9 The Pharaoh |
CD 2: 1 Vain Glory Opera 2 Solitary Bunny 3 Save Us Now 4 How Many Miles 5 Inside 6 Avantasia 7 Out of Control |
Line-up:
Interessante sites:
Release: 26 Juni