Ecstatic Vision – Sonic Praise
Relapse Records, 2015
Af en toe zijn er van die albums die uit het niets komen en in de korte aanloop die ze hebben een ontzettende hype genereren. Sonic Praise van Ecstatic Vision is zo’n album. Het album is uit via Relapse, niet het minste label, en kon dus op behoorlijk wat publiciteit rekenen. De band maakt psychedelische rock waarbij een hoop invloeden komen kijken, van klassieke psychedelische rock tot ragga en wereldmuziek. Het is een plaatje van vijf nummers geworden, dat ruim 35 minuten beslaat en de vraag is nu natuurlijk of de band de verwachtingen waar maakt.
Om maar meteen een oordeel te vellen: deels. Ecstatic Vision weet een goede psychedelische plaat af te leveren, die erg dynamisch en veelzijdig is. Van trance-opwekkende, ritmische passages die barsten van de tribal invloeden tot stampende stukken die bol staan van de Hawk Wind: de sfeer zit er goed in. Het is niet moeilijk om de ogen te sluiten en weg te drijven terwijl je naar deze plaat luistert. De dynamiek is erg sterk en wisselt het meer ingetogen en zweverige werk af met een stuwende ritmesectie die lekker blijft grooven.
De andere kant van het verhaal is dat ik zo’n beetje alles op dit album al heb gehoord. Klassiekers als Amon Düül II en Hawk Wind worden aangehaald en vooral het samenspel van instrumenten en zang doet denken aan Monster Magnet (niet in de minste zin door het geluid van de vocalen). Het is allemaal niet erg natuurlijk, want het blijft gewoon een lekker plaatje om op weg te drijven. Een punt dat ik wel wil aanhalen bij dit album is hoe gelikt het allemaal aandoet. Misschien komt het omdat Relapse een groot label is, misschien was dit altijd de intentie, maar van het artwork tot de productie vind ik het allemaal wat schoon en dat hoeft van mij niet zo. Doet verder niet af aan de muziek, maar wilde het wel even vermeld hebben.
Een prima plaatje dus en de vraag die mij nu rest, is waarom ik dit album opzet in plaats van een klassieker uit het genre. Is het misschien de bundeling van al die klassieke elementen in één? Ik weet het niet. Het enige wat ik weet, is dat dit album een erg fijne psychedelische vibe heeft en een stevige groove levert naast de wat meer uitgesponnen passages. De hype snappen, dat doe ik echter niet.
Tracklisting:
- Journey
- Astral Plane
- Don’t Kill the Vibe
- Sonic Praise
- Cross the Divide
Line-up:
- Doug Sabolick
- Jordan Crouse
- Michael Connor
Links: