Schitterende band voor wie een grammatica nazi is. Dysrhythmia is een trio bestaande uit onder andere twee Gorguts-leden (die ook regelmatig elders vertoeven), dat al bijna twintig jaar meedraait in de muziekwereld. De heren brengen instrumentale platen uit, technisch en progressief, van het soort dat je op Relapse Records verwacht. Ze zaten dan ook gedurende lange tijd op Relapse Records, en brachten er onder andere het intrigerende album Barriers and Passages uit, dat in 2006 verscheen. Nu zitten ze dus op Profound Lore. Waarom?
Wel, de eerste reden is mogelijk dat bassist Colin naast Gorguts ook Krallice op zijn actieve CV staan heeft. Je weet wel, de typische, moderne Profound Lore blackmetalband genaamd Krallice. De tweede reden is zowaar nóg waarschijnlijker. Dysrhythmia steekt namelijk meer dan ooit moeite in het brengen van een soort dieper liggende sfeer in zijn altijd al indrukwekkend complex klinkende instrumentale labyrinten. Niet makkelijk, want ook al zijn de constructies niet meer zo onnavolgbaar als moderne jazz als John Zorn of de excesses van het Noorse Shining, het blijft een uitdaging. Dysrhythmia slaagt er behoorlijk goed in (vooral door lichtelijk gewijzigde herhalingen van dezelfde gekke stukken vernuft) om spanning en sfeer te brengen, en de toevoegingen van gemanipuleerde instrumenten zorgen voor een vorm van rust. Het blijft wel een zeer vermoeiende luistertrip en dat is wellicht ook de bedoeling, zodat de ontoegankelijkheidsgraad hoog blijft. Het verschilt dan ook van nummer tot nummer hoe je het zal ervaren. Een nummer als Selective Abstraction irriteert me, terwijl Black Memory me heel goed afgaat. Luisteren voor gebruik is dan ook de enige goede raad die ik jullie kan geven. En opnieuw niet afgaan op de matige hoes.
Label:
Profound Lore, 2016
Tracklisting:
- The Veil of Control
- Internal/Eternal
- Black Memory
- Selective Abstraction
- Severed and Whole
- When Whens End
Line-up:
- Jeff Eber – Drums
- Kevin Hufnagel – Gitaar
- Colin Marston – Bas
Links:
Score:
76/100