Dreamtone & Iris Mavraki’s Neverland – Reversing Time

Dreamtone & Iris Mavraki’s Neverland – Reversing Time

AFM Records, 2008

Een verrassend plaatwerk van een verrassende combi. Dat mag je zeggen van het studio debuut van de band Neverland. Dreamtone is een Turkse progband, die haar sporen in de Turkse en internationale muziekwereld al ruimschoots heeft achtergelaten en Iris Mavraki is een ervaren Griekse zangeres die in eigen land ook meer dan een beetje bekend is. Samen zijn ze een project begonnen dat Neverland heet en symfonische prog maakt van hoge kwaliteit. In een tijd dat de gelijknamige en befaamde pedo-speelplaats va de inmiddels in Bahrein residerende heer Jackson te koop staat is de bandnaam keuze opmerkelijk. Het zal toevallig zijn, maar toch….., en ook een Grieks/Turkse samenwerking is niet al te veel voorkomend. De muziek (en daar gaat het toch om hier) is zeer de moeite waard en verdient respect en waardering.

Iris heeft al de nodige ervaring als zangeres en deed zelfs in 1981 al auditie bij Nick Mason en David Gilmour in Londen, terwijl ze toen al heel Europa afreisde en zong met vele grote symfonieorkesten. Dreamtone is een vooral in Turkije een zeer bekende metalband en was opener voor onder anderen Megadeth en Dream Theater. Nu werken ze dus samen onder een nieuwe naam en bovendien waren een aantal prominente artiesten bereid om hun medewerking aan het project te verlenen. Hansi Kúrch, Tom Englund, Mike Baker, Gary Wehrkamp en het complete Philarmonia Istanbul Orchestra komen in meer of mindere mate voorbij.

Dat er geen lullig keyboardje wordt gebruikt maar een volledig orkest, heeft een diepgravende invloed op de toch al niet lullig opgezette muziek. Niet alle mannelijke vocalen vind ik even prettig in het gehoor liggen, maar over het algemeen is ook het vocale gedeelte zeer de moeite waard, zeker daar waar Iris zich er mee bemoeit. Het geluid is vol en indrukwekkend. De band zelf wordt bepaald niet weggestopt en krijgt ook volledig de ruimte om muzikaal tot zijn recht te komen. Het eindresultaat is een soort van symfonische prog met gothic trekjes en er zijn dan ook duidelijke aanknopingspunten naar de muziek van de female-fronted groepen, die vooral in ons land nogal populair zijn. Wat meer melodic over het algemeen en het tempo daalt bij tijd en wijle dan ook verontrustend tot een ballad-achtig niveau. Er wordt echter een mooi en gevarieerd geheel geboden, waarin dit niet al te storend is. Progmuziek is bij de mannen van Dreamtone in goede handen. Er wordt scherp en toch zeer melodieus gespeeld. Het warme stemgeluid van de zangeres is een welkome aanvulling. Een uitermate geslaagde combi dus.