Dream Evil – United
Century Media/Suburban, 2006
Fans van heavy metal zoals de godfathers het ooit bedoelden gaan de komende tijd weer breed glimlachend en met een harde paal c.q. druipend kruisje door het leven, daar gaan de Zweden van Hammerfall en Dream Evil gebroederlijk wel voor zorgen.
Het heeft er echter een poosje naar uitgezien dat er helemaal geen nieuwe Dream Evil-plaat zou komen, want het heeft flink gerommeld binnen de gelederen van het ogenschijnlijk zo stabiele gezelschap. Al snel na de release van The Book Of Heavy Metal nam stergitarist Gus G. de kuierlatten, waardoor de band in allerijl Mark Black binnenhaalde om de toernee als support van Saxon niet in gevaar te brengen. Black slaagde cum laude, maar in de aanloop naar United dreigde het weer flink mis te gaan. Zanger Niklas Isfeldt werd door medici te verstaan gegeven (tijdelijk) te stoppen met zingen om verdere beschadiging van zijn stembanden te voorkomen, waarna bassist Peter Stålfors het eveneens voor gezien hield om luttele weken later in het kielzog van Isfeldt weer terug te keren. Als klap op de vuurpijl hield de extravagante drummer Snowy Shaw het voor gezien, een klap die hard aankwam in het Dream Evil-kamp. De oplossing kwam in de vorm van Pat Power en eindelijk kon United vorm gaan krijgen.
United dus en zoals ik in de inleiding al aanstipte zorgt het vijftal voor een album vol hapklare traditionele metal. De toer met Saxon heeft de heren allesbehalve onberoerd gelaten en het Britse instituut is dan ook een belangrijke invloed op dit album, evenals diens landgenoten Judas Priest. Luister maar eens naar de dampende opener Fire! Battle! In Metal! (hallo Primal Fear), het heerlijk pakkende refrein van Blind Evil, het razendsnelle Falling of de dreigende riffs van Back From The Dead en Doomlord. Het moet niet veel Britser worden! Tel daarbij op het ogenschijnlijk rechtstreeks uit het slagveld van Manowar ontsnapte en als een op hol geslagen vrachtwagen voortrollende Kingdom At War en je hebt een échte metalplaat in handen. Gelukkig zijn de voor Dream Evil typerende missertjes ditmaal beperkt gebleven tot het afsluitende My Number One, een cover van de Griekse Helena Paparizou, die hiermee in 2005 het Eurovisie Songfestival wist te winnen en waarop we de ex-leden Gus G. en Snowy Shaw nog even mogen bewonderen, wat bewijst dat de heren in goede harmonie uit elkaar zijn gegaan.
Of dit het sterkste album uit de bandgeschiedenis is moet je zelf maar bepalen. Eerlijk gezegd heb ik de oude bandleden nauwelijks gemist en hoewel Mark Black en Pat Power het qua virtuositeit af moeten leggen tegen hun voorgangers past hun spel perfect bij de huidige wat soberdere muzikale koers en is de muziek mede door het up-tempo karakter van de meeste nummers een stuk vlotter geworden. Wat mij betreft een aanrader van jewelste.
Tracklist:
- Fire! Battle! In Metal!
- United
- Blind Evil
- Evilution
- Let Me Out
- Higher On Fire
- Kingdom At War
- Love Is Blind
- Falling
- Back From The Dead
- Doomlord
- My Number One
Line-up:
- Niklas Isfeldt – Vocals
- Mark Black – Lead Guitars
- Fredrik Nordström – Rythm Guitars
- Peter Stålfors – Bass
- Pat Power – Drums
Links: