Met de werkethiek van Matt Strangis, de genius achter deze blackened doomband, zit het wel goed. Hij doet namelijk alles nagenoeg in zijn uppie. Enkel Greg Chandler (Esoteric) stond garant voor de mastering van deze debuutplaat met de titel Nothing Reduced To Everything.
Dit heerschap maakt zwartgeblakerde doom, met elektronische – noem het ambient als u wilt – accenten. We krijgen dan al direct te maken met een wat bevreemdend, onaards karakter, zoals tijdens de opener Trampled Ideals Sold Cut-Price te horen is. Spacey geluiden wisselen horroresk geschreeuw af, waarbij we tussentijds ook nog een scala aan gitaarklanken voor de kiezen krijgen. Het is gedurende de eerste vijf minuten dan ook even wachten op wat er komen gaat, met de oortjes gespitst, totdat deze som de delen samen valt in iets wat we als blackened doom zouden kunnen identificeren. Ware het niet dat hier veel meer te horen is dan enkel en alleen die zwartgeblakerde doom. Een stroom van impulsen en gedetailleerd snarewerk komt de luisteraar tegemoet. Totdat de boel dreigt in te storten, zo net voor de achtste minuut. Interessant, doch zit ik er niet meteen helemaal in.
Direct zet ik mij schrap voor het bijna zestien minuten durende vervolg Liars Cheers All. Golven die als drones aanvoelen worden langzaam, maar zeker door de gehoorkanalen heen gepompt. De vocalen zijn wat lastig te duiden, dus noem ik het maar een soort diepe hallucinante grunts. Na drie minuut lijkt het instrumentarium zich te vervormen tot iets scheefs, iets incorrects, zonder dat het faalt qua sfeerzetting. Het is een ervaring waar ik maar lastig grip op kan krijgen. Gelukkig helpt de invallende (elektronische?) drumslag mij door wat richting aan te geven. Een opmerkelijke vertraging die begeesterd en nadien wordt omgezet in iets meer coherentie, waardoor ik daadwerkelijk het gevoel krijg naar een track te luisteren volgt dan. Ja, hier kan ik wel wat meer mee, zeker wanneer de melodische synths (?) het geheel nog meer draagvlak meegeven. Spannend is het zondermeer.
Het vervolg bestaat uit akoestisch gitaargepriegel met op de achtergrond weer die aparte elektronische deken van geluid. Het akoestische blijft intact, wanneer de beste man ook een versterkte gitaarlead rustig over het geheel drapeert. Tijdens de laatste minuten lijkt het nummer dan weer in iets ondefinieerbaars uit elkaar te vallen en verblijf ik opnieuw in de beginfase, een hallucinante herhaling van de opstart. Plotsklaps gaan we weer terug naar een vaste songstructuur, waarna het nummer dan ook spoedig eindigt. En ondanks dat ik nu een poging doe om dit te beschrijven leent deze plaat zich daar helemaal niet voor. Het is eigenlijk een soort hoorspel, met invloeden, klanken en geluiden vanuit allerlei genres. Soms filmisch, soms muzikaal, maar dikwijls ook heel erg gefocust vanuit diverse perspectieven. Het is dan ook niet zo gek om de man achter Doubtsower eerder een geluidskunstenaar dan een musicus te noemen. Zo klinkt zijn muziek op dit debuut tenminste.
Het titelnummer start dan ook weer op met de nodige impulsen, om daarna een wat vastere structuur te ontketenen. Donkere ambient doom met ditmaal ook een wat meer schreeuwende vocaal. De spanning neemt keer op keer toe, een climax lijkt dan ook zodra op de luisteraar neer te dalen. Deels is dit ook wel waarneembaar doordat er telkens hysterische geluiden, elementen en de steeds contrastrijkere vocaal aan worden toegevoegd. Collective Sigh kent ook weer een dergelijke elektronische, ambient-opstartfase, maar gaat binnen twee minuten over in een wat meer vaste structuur van gitaar melodieën en donkere grunts. De herhalende truc is hier ook het steeds opnieuw weghalen of toevoegen van diverse klanken, tonen en ritmiek. Dat horen we dan ook terug tijdens het laatste, lange afsluitende nummer The Burnt Witch of Civilised Behaviour. De opbouw is gelijkaardig aan die van de andere nummers, met veel klanken en impulsen, om dan vervolgens in soort wazige funeral geïntoneerde omgeving met scherp piepende en resonerende gitaren het bijltje erbij neer te gooien.
Doubtsower heeft met dit Nothing Reduced To Everything een vrij unieke plaat uitgebracht. Eentje die mij niet over de gehele linie meekrijgt, omdat de aandacht soms toch onbewust lijkt te verslappen. Ruim één uur aan dit soort muziek is dan ook wellicht wat veel van het goede – of kwade – zoals u wilt. Er zijn ongetwijfeld wel lieden die hier meer mee kunnen, omwille van de bijzondere opbouw en structuren.
Score:
77/100
Label:
Eigen beheer, 2024
Tracklisting:
- Trampled Ideals Sold Cut-Price
- Liars Cheers All
- Nothing Reduced To Everything
- Collective Sigh
- Exhausting Demands of Decency
- The Burnt Witch of Civilised Behaviour
Line-up:
- Matt Strangis – Alles
Link: