Disfiguring The Goddess – Deprive / Black Earth Child
Eigen beheer, 2013
Cameron Argon is het brein achter het eenmansproject genaamd Disfiguring The Goddess. Hij maakte veel indruk met zijn filmpjes op YouTube waarin hij liet horen een zeer begenadigd deathmetalvocalist te zijn met diep ingezette pig squeals en grunts. Vorig jaar werd bekend gemaakt dat Cameron op 10 december zijn nieuwe plaat genaamd Deprive uit zou brengen en op de releasedag zelf had hij nog een verrassing in petto, er lag namelijk in de vorm van Black Earth Child nog een plaat klaar. Ze klokken allebei net over de twintig minuten dus ik heb besloten om ze in één recensie te bespreken.
Deprive is een plaat waarop Cameron zijn experimenteerdrift de vrije loop laat gaan. Het grootste gedeelte is nog steeds brute deathmetal met flink wat breakdowns, maar er wordt ook met hortende en stotende ritmes in combinatie met zeer laag gestemde gitaren gewerkt, iets wat ook in djent vaak gebeurt. Op Home Of The Dollmaker krijgen we zowat symfonische en brute death te horen met electronicinvloeden en in Industrial Quarter werkt Cameron met een opvallend oosterse riff. De partijen van de drumcomputer zijn niet overheersend en passen erg goed bij het machinale karakter van de muziek. Deprive laat in twintig minuten veel horen en Cameron weet de traditionele brute deathmetalelementen succesvol te vermengen met electronic en symfonische stukken. (81/100)
Black Heart Child laat de experimentele momenten achterwege, op deze plaat wordt de nadruk echt op deathmetal gelegd. De drumpartijen zijn meer rechttoe-rechtaan met rollende dubbele basdrumpartijen en de songstructuren zijn gerichter. Aan het eind van Admiration Of Anger worden er zelfs wat blackmetalriffs tevoorschijn gehaald en Camerons vocalen maken weer veel indruk. De riffs zijn een stuk rauwer vergeleken met Deprive en er wordt veel midtempo gespeeld. Ook hier is vrij weinig op aan te merken, Cameron schudt sterke songs uit zijn mouw. (79/100)
Slam death is niet heel vaak iets waar ik warm voor loop, maar deze twee releases van Disfiguring The Goddess hebben flink wat luisterbeurten gehad. Beide platen bevatten materiaal dat vooral in het geval van Deprive niet voor de gebaande paden kiest, daardoor is het compleet geen probleem om Deprive en Black Earth Child achter elkaar te draaien. Black Earth Child is het meest constant, maar Deprive bevat meer pieken en verrassingen en geniet daarom mijn voorkeur, dit is sowieso een aanrader voor liefhebbers van moderne brute deathmetal!
Tracklisting:
Deprive:
- The Pathway To Everlasting Nothingness
- Deaths Head Mask
- Home Of The Dollmaker
- Deprive
- Industrial Quarter
- Swarm King
- Old Man
Black Earth Child:
- Black Earth Child
- Admiration Of Anger
- The Mother’s Hand, Sixteen
- Lead To The Desert
- Suffer Square
- All That Is Flesh
- Phantasmal Tempest
Line-up:
- Cameron Argon – Alles
Links: