Het Nederlandse Dictated is actief vanaf 2008 en nu toe aan album nummer drie. Hierop kiest de deathmetalband tekstueel voor het thema angst. In ieder nummer wordt de angst voor een gevoel of gebeurtenis beschreven. Soms gebaseerd op een persoonlijke ervaring, een andere keer weer voor een meer algemene invalshoek. Dictated kiest ervoor het enigszins vaag te houden, gezien de songtitels en het feit dat de grunt diep is, niet helemaal vooraan in de mix staat en redelijk onverstaanbaar is. Voordeel hiervan is dat luisteraars die zich willen verdiepen in de teksten daar enige moeite voor moeten doen.
Muzikaal gezien brengt Dictated een vorm van modern klinkend death metal. Het geluid van de gitaren en drums is gortdroog en dat zorgt ervoor dat alle nummers een soort vuige in-your-face sfeer meekrijgen. Met de bij tijd en wijle drukke riffs en dito drumwerk ontstaat het gevaar dat de muziek van Dictated dichtgesmeerd wordt. Dit is iets wat de band gemakkelijk omzeilt door op de juiste momenten een sample in te lassen. Het zorgt voor de nodige rustpuntjes en maakt dat sommige nummers er nog meer uitspringen.
Er wordt driftig leentjebuur gespeeld bij Amerikaanse genregenoten zonder dat er sprake is van kopieergedrag. Dictated weet hoe de oude meesters een deathmetalnummer in elkaar moesten zetten en geeft daar zijn eigen draai aan. Puntje van kritiek is wel dat Dictated over twee gitaristen beschikt en daar iets meer mee had kunnen doen. Nu spelen ze beiden vaak dezelfde riff waarbij de ene links en de andere rechts in het totaalgeluid is gezet. Ook het gebruik van solo’s had niet misstaan.
Absoluut hoogtepunt op Phobos is Apeiro met zijn Bloodbath-achtige openingsriff, welke gelukkig enkele keren terugkomt en dagenlang in het hoofd blijft hangen. Ook op artistiek gebied heeft Dictated goed uitgepakt middels fraai artwork, vervaardigd door Greg “AbsuManiac” Czart.
Phobos wordt in eigen beheer uitgebracht. Dictated moet het in dezen dus doen zonder steun van een label. Dat is jammer, want gezien het sterke songmateriaal kan de band, ook buiten Nederland, hoge ogen gaan gooien.
Een Oudnederlandse uitspraak luidt: een mens lijdt dikwijls het meest voor het lijden dat hij vreest. Deze uitspraak wordt na beluistering van Phobos bevestigd. Er gaat zo’n lekkere, onderhuidse spanning van de nummers op Phobos uit, dat je als luisteraar wordt meegezogen in de bezongen angst dat deze spanning ondraaglijker en erger is dan de feitelijke angst zelf. Knap gedaan!
Score:
89/100
Label:
Eigen beheer, 2019
Tracklisting:
- Hypso
- Thalasso
- Lysso
- Taphe
- Chira
- Apeiro
- Eisoptro
- Glosso
- Trypo
- Athaza Gora
- Atychi
Line-up:
- Yorick Keijzer – Vocalen
- Sonja Schuringa – Gitaar
- Jessica Otten – Gitaar
- Koen Verstralen – Basgitaar
Links: