Dhul Qarnayn – Jilwah
Shaytan, 2008
“Hoeveel zm’ers zouden er eigenlijk geïnteresseerd zijn in oosterse rituele ambient?” Vroeg ik me af toen ik de promosheet van Jilwah, een zogenaamde “single” van Bahreinse muzikant Learza (artiestennaam Dhul Qarnayn) doorlas. De plaat zou uitstekend geschikt zijn voor diegenen die willen mediteren bij het zwarte boek van Al-Jilwah.
Ik citeer. “Dhul Qarnayn werd in 2006 opgericht als een bloed- en zielpact tussen Learza (de artiest) en Satan. Een rauwe vorm van black metal, die geen zwakke schepselen toeliet en vorm gaf aan een extreme zelfexpressie ontstond hieruit. ”
Welnu, waar die rauwe black metal (check de MySpace eens) gebleven is, weet ik niet, maar Jilwah is een oosters stukje muziek wat zo nu en dan klinkt als wereldmuziek, dan weer als gamesoundtrack, en uiteindelijk ergens bij de benaming Ambient terechtkomt. Op de cd staat één (titel)nummer, dat eigenlijk gewoon een zevenentwintigeneenhalve minuut lang geluidsbestand is, bestaande uit een hoop fragmenten en stukjes muziek die op een vrij storende manier aan elkaar geplakt zijn. Het geheel trekt daarnaast gewoon voorbij zonder dat er enige vorm van climax of hoogtepunt voorbij komt. Misschien was dit interessant geweest als het bestond uit aparte nummers, maar nu klinkt het zo rommelig dat ik eigenlijk geen reden zie om hier je zuurverdiende centen voor neer te tellen. Verzamel je echter zeldzame onderzetters, kun je je hier geen buil aan vallen, want de hoes lijkt er wel voor gemaakt, en het object verschijnt slechts in een oplage van duizend stuks.
Tracklist:
- Jilwah
Line-up:
- Learza – alles
Links: