Demons – Ace In The Hole
Sound Pollution, 2009
Het leuke van de ware punk attitude is dat je volstrekt je eigen gang gaat en je nergens iets van aantrekt. De Zweedse punkrockers van Demons hebben dat. Dat wordt ook aangegeven als reden waarom ze nooit zo groot zijn gegroeid als bijvoorbeeld de Zweedse broederband Hellacopters. Voor Demons misschien wel jammer en voor het grotere publiek ook wel want met de nieuwe cd Ace in the Hole bewijst dit trio over voldoende talent te beschikken om hetzelfde niveau te halen.
Demons ontstond al aan het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw als schoolbandje genaamd Jawbation en rond 1995 leidde dat tot Demons. De rauwe punkrock van de schoolband werd wat omgevormd en men kwam tot de punk ‘n’ roll, de ook thans nog populaire mix van punk en rock ‘n’ roll, waar men vooral in Scandinavië nogal gek op is. De band werd zowel live, alsook met wat demo’s en compilaties redelijk populair in het thuisland. Van daaruit werd een deal gesloten met een Amerikaans label en werd in 2000 de debuut cd Riot Salvation uitgebracht.
De ontvangst door pers en publiek was uitermate positief. Een tweede cd, lange tours door Europa en de US volgden. De derde cd die werd uitgebracht was een compilatie van diverse oudere opnames en was de laatste op dat label. Demons volgt een volstrekt eigen weg en wijkt daar geen millimeter van af. Ze houden vast aan principes en besluiten om het volgende album in eigen beheer uit te brengen, ondanks mooie aanbiedingen van labels. Het kwartet werd een trio en ook de bassist werd vervangen. In fases werd een nieuwe cd opgenomen en een nieuw label dat aan alle wensen en eisen voldeed werd gevonden. Vandaar dat nu Ace in the Hole uit is gekomen.
De muziek op de nieuwe cd, overigens de eerste die ik van de band in zijn geheel heb gehoord, klinkt wat rauwer, oorspronkelijker en ook minder krachtig dan de muziek van Hellacopters. Dat klopt dan wel met het compromisloze image van de band, maar maakt het geheel niet echt spannender. Leuke punk ‘n’ roll, maar that’s it eigenlijk. Geen originele vondsten, geen spelen met muzikale thema’s en weinig originaliteit. Gewoon rechtdoor naar huis en kantoor. Instrumentaal, qua compositie en qua productie is er weinig nieuws te melden.
Jawel, het is een leuke cd om te beluisteren, zeker als liefhebber, en dan wel op een flink volume, want dan is ‘ie op zijn best. Veel meer kan ik er, in positieve of negatieve zin, niet over opmerken.
Tracklisting:
- Mixed Blessing
- (Her Name Was) Tragedy
- My Bleeding Heart
- Let Bygones Be Bye Bye
- Cold Chills
- Funeral Stripper
- Here Comes The Pain
- Time’s up
- The Fall Guy
- Brand New Low
- Shake The Hands Of Time
- Countdown For The Broken Hearted
Line-up:
- Mathias “Hep Cat Matt” Carlsson – Lead Vocals/Guitars
- Tristan “TJ” Jeanneau – Bass/Vocals
- Micke Jacobsson – Drums/Vocals
Links: