Delgado Graze – Delgado Graze
Eigen Beheer, 2015
Weet je wat ook zo leuk is aan Ommen? Niet de Hema-worst verkopers, die vooral tussen de plaatsnaam bordjes moeten blijven, maar Delgado Graze komt er vandaan. Waarom dat zo leuk is? Nou dit viertal maakt lekkere, stevige hardrock in een modern jasje.
De nadruk op dit titelloze debuut ligt, qua productie, vooral op de zang en dat is best te begrijpen aangezien Dennis Veekaa een uitstekende zanger is die zowel de lagere als de hogere noten probleemloos zijn strot uit krijgt. Hij heeft een goed bereik zonder gepolijst te klinken. Nadeel van de productie is dat de kwaliteiten van de overige bandleden hierdoor een beetje overschaduwd raken en dat is jammer, want ook bijvoorbeeld het gitaarwerk van Derck Roberts is zeer de moeite waard.
Zo’n vijftig minuten knalt dit album lekker je huiskamer binnen. Behalve knallen laat Delgado Graze op The Mansion ook horen met een ballade wel raad te weten. Hier is goed te horen dat de heren erg goed gevoel in hun nummers weten over te brengen en daar ligt precies de kracht van dit debuut wat mij betreft.
Delgado Graze brengt op haar debuut een tiental volwassen nummers ten gehore en laat precies horen waar het tegenwoordig veel bands aan schort, het overbrengen van gevoel in de muziek. Absoluut een band om in de gaten te houden de komende tijd.
Tracklisting:
- Smockin’ Daze
- The Border
- Running Innocence
- Redeem Me (Lost)
- The Mansion
- Thick Of Anger
- Rising Higher
- Black Love Son
- Saints In Disguise
- Heart Of Darkness
Line-up:
- Dennis Veekaa – Zang
- Derck Roberts – Gitaar
- Clay Roads – Bas
- René van de Pol – Drums
Links: