Delayhead – Vol. 40%
Inverse Records, 2012
Heel het net zocht ik af naar een behoorlijke referentie over de achtergrond van deze jongens, maar het is duidelijk dat ze nergens een serieus antwoord op kunnen bieden. Delayhead is naar alle waarschijnlijkheid een Finse band die rauwe rock voorschotelt. De inspiratie voor de titel van hun debuut is dan ook niet ver te zoeken, de band drinkt vrij graag.
Is dit dan dronkenmansgelal en foute muziek? Verre van, het gaat bij Delayhead om groove hardrock/metal die heel wat gelijkenissen vertoont met Pantera, maar op sommige momenten toch iets thrashier is. Op One More Lovesong is het wel even duidelijk waar die gedempte gitaarpartijen vandaan komen. Zelfs de stem van Tuomas doet me denken aan die van Phil Anselmo. Uiteraard staat Delayhead nog in haar kinderschoenen en verbleekt ze in het licht van goden als Pantera, maar de richting die de band wil uitgaan lijkt duidelijk. Los van hetgeen waarop deze jongens zich baseren, brengen ze hun songs wel één voor één op een goede manier: ritmisch geslaagd, een volle, dragende en tegelijkertijd rauwe stem en met hier en daar een groovy overgang in de richting van Volbeat.
Onmogelijk dat zo’n geheel niet in de smaak valt en uiteraard knap bedacht van dit Finse gezelschap. Of deze drankkenners echter ook een eigenlijk keurmerk weten te scheppen binnen het hardrockgenre valt nog af te wachten, met melodische intermezzo’s en stilvallende stukken als op Glasgow leveren ze toch al het goede voorbeeld. Er schuilt zeker nog een eigen stem in dit geheel.
Tracklisting:
- Man Against The World
- Pulse
- Almighty Alcohol
- Myth of Human
- Glasgow
- Fucknation
- Sculpture of Madness
- Enemy Inside me
- One More Lovesong
- Dark Tomorrow
Line-up:
- Tuomas – Vocals, Guitar
- Wille – Bass, Vocals
- Tomi – Drums
Links: