Defeater – Lost Ground
Bridge 9 Records, 2010
Defeater liet vorig jaar indruk achter met zijn debuut Travels, waarop door middel van emotionele hardcore die referenties met Verse en Have Heart opriep een indringend (depressief) verhaal uit de doeken werd gedaan. Vooral tekstueel was er niet veel ruimte voor blijheid of hoop. Lost Ground, officieel een EP maar met zijn twintig minuten praktisch een full-length, vervolgt dit pad van ongeluk en troosteloosheid.
Maar ik moet eerlijk zeggen, ik heb wel eens een explosiever twintigtal minuten meegemaakt. Defeater blijft een kwaliteitsband, maar ik beschouw Lost Ground toch als een tussendoortje. Thematiek, artwork en muzikale stijl zijn ongewijzigd maar de nummers op het debuut waren naar mijn smaak toch een tikje beter. Dat wil niet zeggen dat liefhebbers Lost Ground niet met een gerust hart kunnen aanschaffen, want wanneer Travels als een bom insloeg, is Lost Ground te vergelijken met een mortier. Alleen een nummer als The Red, White and Blues is al de moeite waard. Nog steeds onderbreekt men af en toe het hoge tempo voor een nuancering op het tekstuele aspect, hoewel al met al de tragisch slepende stukken à la Cowardice en echte ragtempo’s vervangen zijn door midtempo hardcore, waar hoogstwaarschijnlijk evengoed liefhebbers voor zijn. Laat maar lekker rammen deze band, ik voel alvast dat de volgende full-length weer een knaller wordt.
Tracklisting:
- The Red, White and Blues
- The Bite and Sting
- A Wound and Scar
- Home Ain’t Never Home
- Singin’ New York Town
- Beggin’ in the Slums
Line-up:
- Andy
- Derek
- Gus
- Jay
- Mike
Links: