Er is geen tijd voor een rustige opbouw. De heren van Décembre Noir klappen er op het vierde album The Renaissance Of Hope meteen vol in met zwaar en dik aangezet gitaarwerk. De buldergrunt van Lars drukt al gelijk een stempel bovenop het instrumentale fundament. Af en toe neemt de band wat gas terug om de dynamiek haar werk te laten doen. Er is dan ook ruimte voor een bedachtzame en meevoelende onderlaag. Uitgekiende gitaarcapriolen die statig maar enigszins bescheiden aanvoelen. Totdat je weer weggerukt wordt door de grunt van Lars die er ook nog eens een wanhopige schreeuw eruit kan persen.
Na zes minuten van de opener A Swan Lake of Tears waan je je kortstondig in een akoestische omgeving voorzien van een verhalende stem. Dit zijn knap toegepaste ademruimtes waardoor de van death metal doordrongen doom er juist weer extra lekker inklapt. De gitaar sterft weg en we kunnen ons opmaken voor het tweede nummer. Hier ook weer hetzelfde recht toe recht aan recept zoals in het eerste nummer het geval was. Toch is er voldoende variatie wanneer de gitaren richting thrash metal gaan en Lars weet te imponeren met een wat meer schreeuwerige zang naast de reeds gekende buldergrunt. Lekker! De doomelementen komen vooral naar voren als melodisch gebracht gitaarwerk. Nog niet eens zo zeer neerslachtig, maar dikwijls wel in mineur gebracht, voorzien van de noodzakelijke melancholie. Dit alles komt kraakhelder en modern naar voren op deze The Renaissance Of Hope. Met enige vergevingsgezindheid richting de oldschoolmetalheads wel te verstaan, want ondanks het uitblijven van echte vuige en krakende death metal weet Décembre Noir het ijzer te smeden wanneer het op zijn heetst is.
Zo weet het nummer Ritual and Failure je vrijwel gelijk bij de strot te grijpen wanneer het van start gaat met een log en zwaar gitaargeluid om vervolgens melodieus en verassend uit de hoek te komen. Streets of Transience is uit een ander hout gesneden, want hier tonen de heren vooral een kunstje met tempowisselingen, flitsende overgangen en bruut geweld zonder het territorium van de doom metal te verlaten. En dan zijn we alweer bij de twee laatste nummers aangekomen. Wings of Eschaton opent als volwaardige deathmetalkraker, waarbij er ook weer ruimte is voor een wat meer uitgesponnen middenstuk. Soms heeft Décembre Noir de neiging om een beetje voortkabbelend te werk te gaan, maar storend wordt het nauwelijks. De afsluiter Behind the Scenes bouwt dan weer volledig anders op dan de voorgaande nummers, heeft nostalgisch aanvoelende gitaarleads en vernuftig bliksemsnel drumwerk. Verrassend dat ook dit nummer hier goed in het geheel past, maar het is echt zo.
Kortom, dit vierde album laat zich eenvoudig wegluisteren en voldoet aan de verwachtingen wanneer je eens zin hebt in een flinke death-/doomkraker zonder teveel poespas. Het is ingenieus gebracht, maar nergens over de top. Echte kroonjuwelen ontbreken om van deze renaissance een hoogvlieger te maken. De uitvoering laat zich wel op waarde schatten en dat maakt de balans doorslaggevend positief, resulterend in een ruime voldoende.
Score:
75/100
Label:
Lifeforce Records, 2020
Tracklisting:
- A Swan Lake Full of Tears
- Hope / Renaissance
- Ritual and Failure
- Streets of Transience
- Wings of Eschaton
- Behind the Scenes
Line-up:
- Kevin – Drums
- Martin – Gitaar
- Lars – Zang
- Sebastian – Gitaar
- Stephan – Basgitaar
Links: