Deceit – Nine
Scarlet Records, 2012
Deceit is een jonge, jeugdige band die ik na één luisterbeurt zonder enige vorm van twijfel ergens in het Amerikaanse vasteland zou pinnen, maar tot mijn verrassing moet ik ze ergens in Italië situeren. Met invloeden van Foo Fighters, Queens of the Stone Age en andere grote namen, naar eigen zeggen dan toch. Opgelet, deze jongens heten niet voor niets Deceit.
Uiteraard voel je wel dat ze het allemaal geleerd hebben van zulke grootheden. Hetgeen je in het lijstje terug vindt als Too Fighters klinkt erg verdacht naar materiaal van Foo Fighters en Bietto klinkt als een Queens of The Stone Age met iets meer funk gebracht. Ik vraag me echter af wat het ware gezicht is van deze rockers, want ze draaien het naar mijn smaak wel wat fel in de Amerikaanse punkrock-stoofpot met core-screampjes. Iets meer nog van die stoner vibe in een The Fall, maar Deceit maakt er duidelijk ook een eigen ding van met een zang die opbouwt naar screams en agressiviteit. Niet dat de muziek daar echt aan gekoppeld is, en dat doet me het toch wat moeilijk krijgen bij het spel van deze jongens. Het blijft allemaal erg melodisch en niet echt agressief, hoewel de screams je soms de neiging geven van te geloven dat het harder is.
Melodisch wat simpel, met vocale core-neigingen in de punky rockvibes die het allemaal wat geforceerd doen lijken. Toch krijg je wel een dosis leuke rockstukken over je heen met wat deze Italianen brengen, wat in de stijl van een Greenday met screams tot een pastiche-versie van bands als Foo Fighters of Queens of The Stone Age. Niet mijn kopje thee, maar niet meteen slechte muziek.
Tracklisting:
- Wolfman
- Out of Project
- First Father
- Unreal
- Around The World
- Too Fighters
- Bietto (Jimi Hendrix Never Dies)
- The Fall
- My Stupid Revenge
- Last Song
Line-up:
- Bruno Logan – Vocals
- Mike Gelato – Guitars
- Francesco – Drums
- Jag – Bass
- Marcello – Guitar
Links: