Blindelings neem ik I, Voidhanger spul aan. Al helemaal als de band in kwestie – die ik van haar nog pluimen kende – al een split met Spectral Lore op zijn conto staan heeft. Locust Leaves is een Grieks duo en pakt uit met zwartwit artwork in een genre dat bestempeld wordt als “Experimental/Progressive Metal”. Dat kan wel eens kloppen.
Niet dat ik het zo zou noemen. Ik weet nog steeds niet wat ik er moet mee aanvangen trouwens. Het klinkt als semi-akoestische extreme metal, maar dan niet akoestisch. Alsof ze de bedrading half doorgeknipt hebben en met een ongevaarlijk klinkende setup zijn aan de slag gegaan. Deze dunne, esoterische blend aan stijlen brengt de luisteraar zeker van de wijs met passages die doen denken aan Absu, Cynic, Lykathea Aflame, verkapte Cream en Woodstock spacerock met een dosis distortion. De zang gaat van (cleane) My Dying Bride mistroostigheid tot lamenterende stonerstembandfrequenties, met alle mogelijke variaties en nuances daartussen. Een breed scala, waar je makkelijk tussendoor valt.
Ik weet niet wat ik er moet van denken. Opmerkelijk is het zeker, het slaat bij mij echter niet aan. Spul voor verwarde avonden waar zweetbuien de enige vorm van neerslag zijn. Op eigen risico betreden.
Score:
74/100
Label:
I, Voidhanger, 2017
Tracklisting:
- Light (Fos)
- Pillar (Vraxos)
- Fall (Ptosi)
- Flight (Ptisi)
Line-up:
- Helm – Instrumenten
- Nick K. – Zang
Links: