Deafheaven – Roads to Judah
Deathwish Inc., 2011
Hiep hiep hoera, het Amerikaanse postrock black metal-combo Deafheaven is blijkbaar de ontdekking van het jaar. Zelfs menig black metal-fanaat gaat overstag bij de nieuwe lichting vooral Amerikaanse bands die postrock spelen op een black metal-tempo. Liturgy passeerde eerder dit jaar, nu is het aan dit Deafheaven.
En opnieuw vieren de typische tremelo’s hoogtij. Maar terwijl het in postrock-land vooral als een sfeerverhogende emotie-tool gebruikt wordt, herleidt ook Deafheaven deze techniek tot gerag, iets waar men in black metal-kringen al eeuwen variaties op aan het zoeken is. Deze hybridevorm klikt succesvol twee genres in elkaar en bekomt zodanig een grimmige doch gevoelige en dromerige atmosfeer, uiterst geschikt voor black metal-maniakken die stilaan in contact komen met hun vrouwelijke kant. Voor mij persoonlijk is het als een kriekbier: het is zoet, maar er zit alcohol in, dus het mag.
Los van het procédé moet wel toegegeven worden dat deze vier lange nummers blijk geven van muzikaal vernuft en een hoge dosis instrumentbeheersing. Ik lust de mix van zoetsappige postrock en snerpende black niet echt, net als de monotome “blackish” screams, maar slecht is het zeker niet. Een love it or hate it-geval voor veel mensen wellicht.
Tracklisting:
- Violet
- Language Games
- Unrequited
- Tunnel Of Trees
Line-up:
- Nick Bassett – guitars
- George Clarke – vocals
- Trevor Deschryver – drums
- Kerry McCoy – guitars
- Derek Prine – bass guitar
Links: