Dead Peasants – I
Eigen Beheer, 2013
Dode boeren met een pakje melancholische black uit de States trekken ten strijde om de Europese zwarte harten aan hun kant te krijgen. De band is nog erg jong en wellicht ook de drie heren aan het roer ervan. I is hun eerste album.
Als ik er een algemene indruk moet opplakken dan houd ik het bij ‘stoffige melancholische chaos’. Eigenlijk gaat Dead Peasants een beetje alle kanten op, maar tegelijk houdt het ook weinig steek. Rammen met een krakende en onverzorgde sound en telkens wat galmende woorden die er doorheen worden gescreamd met een pak effect. Hier en daar dan even een melodische opflakkering en een lijn die even goed te volgen is zoals op Black Moon, maar de erg ondermaatse drumsound maakt hier eigenlijk meteen korte metten mee. Op andere momenten zit er in de kwakkelende of warrige gitaarlijnen dan weer helemaal geen meerwaarde. King Bastard is misschien door het licht-psychedelisch randje ook nog beluisterbaar.
Een rare verschijning, dit Dead Peasants-gebeuren. Duidelijk een band die nog in de kinderschoenen staat en ook nog heel wat mag bijschroeven aan de sound en de muzikale inhoud. Vooral eerst hopen dat deze snaken het geheel aanhoorbaar maken in de toekomst en dat die melodische waakvlammetjes ook wat meer voeding krijgen. Voorlopig een onverbiddelijke onvoldoende.
Tracklisting:
- Wound Dog
- Black Moon
- Left Upon The Dark Winged Beast of Festering Flesh and Heavy Breathing
- Untitled
- Molotov Gospel
- King Bastard
Line-up:
- Jon Burrier – Drums
- Jacob Seaton – Guitars, Vocals
- Sean Seaton – Guitars, Vocals
Links: