De Profundis – Kingdom of the Blind
Wickerman Recordings, 2015
Het Engelse De Profundis is toe aan langspeler nummer vier. De band laat hierop tragere, dynamische deathmetal horen met een sterke progressie en een productie die zo gepolijst is dat de baan van Thialf er jaloers op zou zijn. Kingdom of the Blind is wat mij betreft af en toe een sleur, vooral omdat de riffs me lang niet altijd weten te boeien, maar al met al een degelijke plaat. De jazzy sound, die de band meer dan eens ten gehore brengt, is niet erg ver buiten de lijntjes gekleurd en hebben we al bij andere bands gehoord (denk aan Death).
Om maar meteen met een sterke factor te beginnen: de vocalen. Kwaadaardig en rommelend, worden deze met overtuiging gebracht zonder al te veel te overheersen. Het is jammer dat de lyriek af en toe wat inspiratieloos overkomt en zich nog weleens wil behelpen met clichés, maar we kunnen gewoon doen alsof we het niet verstaan. Iets wat de vocalen wel sterk overbrengen is het doom-verleden van de band. Naast de wat tragere muziek, die duidelijk invloeden van de Engelse gothische doom heeft meegekregen, weten de vocalen ook de juiste, sombere atmosfeer op te wekken.
De productie van dit album is me echt een doorn in het oog: schoon als Dettol en glad als een aal. Jammer, want als dit niet het geval was geweest had er een hoop energie aan de plaat geplakt (denk aan die oude death-/doom-releases met die rammelende, rauwe productie). Ik snap de keuze enerzijds wel, gezien de progressieve ambities van de band, maar had het toch liever anders gezien. De schone productie leent zich natuurlijk bij uitstek tot het uitlichten van de individuele instrumenten, iets waar dan ook veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. Vooral de bas krijgt veel ruimte om te schijnen en speelt veel jazzy loopjes in de stijl van het latere werk van Death. De band heeft voor dit werk sowieso sterk geleend van oudere Death: overal zijn sporen uit Chucks progressieve periode te vinden en dan vooral bij de bas. Goed uitgevoerd, maar af en toe wat te veel: als ik in drie verschillende nummers een imitatie van de beroemde bas-slide uit The Philosopher hoor, krab ik mezelf toch eens achter de oren.
Al met al is Kingdom of the Blind een degelijke plaat geworden, maar er zijn toch wat gebreken die het luisterplezier voor mij belemmeren. Hoofdfactor is die afgrijselijke productie, maar als je daar doorheen kan prikken, is het zeker de moeite waard om een keer te luisteren. Aparte vermelding voor het toffe artwork van de hand van Costin Chioreanu.
Tracklisting:
- Overture
- Kult of the Orthodox
- Illumination
- All Consuming
- Kingdoms of the Blind
- Beyond the Threshold
- A Strange Awakening
- The Antagonist
- Thrown to the Wolves
- In Solitude
Line-up:
- Nick Tingle – Drums
- Craig Land – Vocalen
- Soikot Sengupta – Gitaar
- Arran McSporran – Bas
- Paul Nazarkardeh – Gitaar
Links: