Dödaren – Maen
Transubstans Records, 2012
Dit debuut van het Zweedse Dödaren sloeg bij mij in als een bom. Daar zijn verschillende redenen voor. Om te beginnen zijn ze beïnvloed door de heavy metal zoals die eind jaren ’60 begin jaren ’70 werd gespeeld. De riffs zijn onmiskenbaar geënt op de eerste Black Sabbath-albums. Ten tweede weet Dödaren daar een heerlijke portie stoner aan toe te voegen. Ten derde is het gitaargeluid precies droog genoeg en wordt er heerlijk gesoleerd. De solo’s zijn iets langer en meer toonladdergericht dan bij stoner meestal het geval is maar voegen zeker iets toe aan de muziek. De muzikale ideeën worden op een erg goede manier gedoseerd. Dödaren is geen band die tientallen riffs in een nummer verwerkt maar ervoor kiest enkele ideeën goed uit te smeren over de volle lengte van een song.
Ten slotte is daar het prachtige stemgeluid van zanger Martin Claessen. Hij weet op Maen iets toe te voegen aan de muziek waardoor de muziek naar een hoger level wordt getild. Wat dat iets is, is lastig in woorden te omschrijven. Beter is het om de muziek te ondergaan en je mee te laten voeren in de sfeer die hier wordt opgeroepen. Bovenstaande ingrediënten resulteren in een prachtige schijf. Hoogtepunten zijn Träden (Skogens Konung) vanwege het epische en slepende einde en het afsluitende ruim tien minuten durende Slutet.
Het is overduidelijk dat er goed is geluisterd naar (uiteraard) Black Sabbath maar dat er ook invloeden verwerkt zijn van Solitude Aeternus en de latere Primordial. In het geval van laatstgenoemde band geldt dat vooral voor de uitgesponnen stukken in de muziek. Het is Dödaren gelukt om dit alles, ondanks de overduidelijke referenties, te verwerken in een eigen stijl en dat is knap.
Tracklisting:
- Ågren Ner I Graven
- Guld
- Träden (Skogens Konung)
- En Ny Dag
- Mellangärdet
- Ingenting
- Svärdet
- Slutet
Line-up:
- Martin Claesson – Guitars, Vocals
- Fredrik Boulund – Guitars
- Eric Rådegård – Bass
- Jon Solheim – Drums, Backing Vocals, Percussion
Links: