Crematory – Pray
Massacre Records, 2008
Zo goed als afgeschreven waren ze. Het album Klagebilder heb ik zelfs nooit gehoord. Nochtans was ik wild van het album Believe, maar daarna werd het om onduidelijke reden stil rond Crematory. Recent kwam ik deze tegen in de platenzaak, en direct meegenomen, uit nostalgie.
En had ik gelijk! Dit album is tussen ons gezegd geen klassieker in wording, maar mag er best zijn. Crematory maakt veel bands met dit album een illusie armer. De riffs zijn supervet geproduceerd, de bas staat vet in de mix, de keyboards zijn relatief sterk en helder en de grunt is als vanouds diep en indrukwekkend (alleen dat verschrikkelijke Duitse accent…). Het album mag dan wel Pray heten en de cover afstotelijk hemels zijn, een gebedje vooraf is niet nodig. 66% van alle meligheid is geëlimineerd van dit album, alle goth-troep is in de prullenbak beland en zowat nergens klinkt het nog kitcherig. Dit album doet me qua sfeer denken aan Tuonela van Amorphis, maar dan catchiër en theatraler. Vooral het feit dat de meligheid en sentimentele zoetsappigheid vervangen is door een oprecht klinkende synergie van zwevende ontoering en emotie kan ik niet hard genoeg benadrukken. Op zich een verbetering, als wordt de helft van de vooruitgang ongedaan gemaakt door lome nummers als Have You Ever, die me er even aan herinneren waarom ik Crematory zo slecht begon te vinden.
Crematory is terug. Op hun eigen manier weten ze toch te wat te charmeren. Het is nog steeds Crematory, veel typisch Duitse powerelementen, heel veel herhaling van strofen in de nummers en simplistische teksten, maar de (gitaar)sterkte van de nummers maakt veel goed. Welkom terug Crematory, uit de vergetelheid dan toch.
Tracklijst: 
- When Darkness Falls
- Left the Ground
- Alone
- Pray
- Sleeping Solution
- Just Words
- Burning Bridges
- Have You Ever?
- Remember
- Say Goodbye
Line-up:
- Lord Drakanus – Vocals/Bass
- Noricum – Guitar
- Sodium – Drums
Links: