Coilguns – Commuters
Pelagic Records, 2013
Enige tijd geleden was ik al enthousiast over de split waar deze Zwitsers opstonden. Een eigenzinnige variant van de mathcore van een band als The Dillinger Escape Plan gemixt met de rauwe energie van punk, d-beat/crust en grindcore. Hoe dit eindigde in nummers van meer dan zes minuten stond mij wel aan. Nu is hier dan het debuut en sta mij toe de hype te starten.
Commuters trapt af met Commuters Part 1, hier nog fel, kort en rauw. Commuters Part 2 neemt gas terug en bouwt langzaam op. Kenmerken van post-hardcore zijn alom vertegenwoordigd om na bijna acht minuten pas de climax te kennen. Het hierover gesproken deel zorgt voor precies de goede sfeer. Wat extra knap is, is het feit dat de songs in één take opgenomen zijn, zeker als je weet dat er enkel een drummer en één gitarist zijn die alles doen. Wel komen er op verschillende nummers nog een dosis gastmuzikanten voorbij waaronder zelfs Keijo Niinima van Nasum op (ja die geef ik meteen weg) Minkowski Manhattan Distance.
Na deze twee nummers, die gezamenlijk goed zijn voor bijna vijftien minuten, kort de speelduur weer in en gaat de dosis agressie weer omhoog. Korte, gestoorde nummers als Hypnograms en Plug-in Citizens vliegen voorbij maar lijken door het gebrek aan pauzes tussen de nummers in elkaar over te vloeien. Op het tussenliggende Machines Of Sleep wordt er nog wat sludge in de mix gegooid en opent het eerder genoemde Minkowski Manhatten Distance met een thrashriff die op een Slayer-plaat niet had misstaan. Hierna blijven de stijlen sneller wisselen als het weer in Nederland zonder daarbij de draad uit het oog te verliezen waarmee de tweede helft van dit album wel meer richting sludge gaat, laat ik dit voor het gemak maar post-sludge noemen waarna het afsluitende Earthians met zijn negen minuten wel weer erg richting Neurosis gaat.
Ik begrijp dat dit zo overkomt als een warrig en vermoeiend geheel. Echter in plaats van vermoeiend zou ik dit uitdagend willen noemen. Ondanks dat de band alle kanten opschiet tijdens dit album weet men hierin echt wel een eigen geluid te vinden. Wat mij betreft een dikke aanrader en voor veel mensen het proberen waard, van de posthardcoreliefhebbers tot de grindcorefans, maar wel enkel als je een ruimere blik hebt.
Tracklisting:
- Commuters Part 1
- Commuters Part 2
- Hypnograms
- Machines Of Sleep
- Plug-in Citizens
- Submarine Warfare Anthem
- Minkowski Manhattan Distance
- Blunderbuss Committee
- 21 Almonds a Day
- Flippists / Privateers
- Earthians
Line-up:
- Louis Jucker – Vocals
- Jona Nido – Guitars, Bass, Mini-Moog
- Luc Hess – Drums, Bass
Links: