Coastlands – Death

Geschreven door op 19-10-2020 om 19:10.

Wanneer Dunk!records een nieuw post-metalalbum aanbrengt is mijn aandacht snel getrokken. Ze hebben me meestal al bij hallo, zelfs wanneer ze niet eens hallo zeggen. Deze keer betreft het de nieuwste plaat van het Amerikaanse Coastlands. Het instrumentale viertal komt uit Portland, Oregon en levert met deze Death reeds zijn vijfde langspeelplaat af. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van deze band gehoord maar als Dunk!records me zegt dat hij goed is wil ik deze gerust een kans geven.

Het album wordt in gang gestoken door Abandoner, een ruim zes minuten durend treurspel, waarbij de band zijn luisteraar snel duidelijk maakt wat hij kan verwachten van deze LP. Hoogstaande post-metal en metalgaze, zonder meer, maar wel instrumentaal. Ik mis ergens een sludge-achtige schreeuw of zelfs een hoog gotische vrouwenstem, hoewel ik daar meestal niet zo’n fan van ben.

Die lijn trekt de band door naar de volgende nummers Feverwind en Red Smoke Flare. Kwaliteitspul, maar het gaat me snel vervelen. Ik kan het niet laten om me af te vragen of deze muziek me niet meer zou boeien met een zanglijn erop. Eerder nog, ik zou zelfs blij zijn met Bryan Adams of René Froger, als er maar iemand zou zijn om deze schitterende gevoelsmuziek van wat meer pit en inhoud te voorzien. Feverwind is overigens zeker één van de betere songs op dit album. Naar het einde toe werkt de band bevredigend naar een climax toe. Deze komt er uiteindelijk nooit echt, maar dat komt doordat deze band eerder voor gevoel dan voor kracht kiest. 

Op geen enkel moment gaat de band namelijk zwaar op de gaspedaal staan en ergens vind ik dit wel jammer. Het mag wel wat stouter en gevaarlijker. Hetzelfde scenario herhaalt zich immers bij Lay Waste en Marrow. Sterke nummers met een zalige opbouw en zacht knallend afgewerkt, maar voeg daar eens het nodige vuurwerk of buskruit aan toe en de plaat krijgt stante pede een hogere eindscore.

Mijn vraag of ik de muziek hoger zou inschatten met een stem erop wordt trouwens beantwoord op de vierde track. Een zekere Dustin Coffman begeleidt deze Dead Friends – wat een titel trouwens – met zijn geschreeuw en stuwt daarbij de kwaliteit echt wel omhoog. Kippenvel! Na een zachte opbouw, met zelfs een achtergrondkoor ter begeleiding, breekt het tweede deel van de song aan en maakt Coffman zijn entree. De man zou beter voltijds in dienst treden als zanger van de band. Het is maar een suggestie natuurlijk.

Dit is leuke filmmuziek. De band omschrijft zijn muziek als post-metal, maar ik vind het eerder zware post-rock. Aangenaam om naar te luisteren, maar ik mis toch wat punch of venijn erin. Ik heb graag wat drama en actie in mijn leven en dus ook in mijn muziek. Wanneer ik dat niet krijg, ga ik daar bewust naar op zoek. Dit album wist me dus niet te verleiden en swipete ik daarom genadeloos naar links. We waren geen match, maar ik ben er zeker van dat deze plaat iemand anders heel gelukkig gaat maken.

Score:

75/100

Label:

Dunk!records, 2020

Tracklisting:

  1. Abandoner
  2. Feverwind
  3. Red Smoke Flare
  4. Dead Friends
  5. Lay Waste
  6. Marrow

Line-up:

  • Jason Sissoyev – Gitaar
  • Jordan Householder – Gitaar
  • Trent McIntyre – Drums
  • Andy Ramirez – Basgitaar

Links: