Clock Paradox – Egotheism
Inverse Records, 2012
Debuteren doen ze, deze Finnen, met Egotheism. Allen speelden ze in verschillende groepen voor ze in deze band stapten, allen bands met weinig tot geen bekendheid. Ze spelen dan ook een eigenzinnige vorm van metal.
Het minste wat je kunt zeggen is dat deze moderne death metal-variant progressief klinkt, technisch en groovend. Een vrij stevige geluidsmuur die licht industrieel aandoet (denk Total Devastation) bestaat uit enkele gebroken Meshuggah-achtige overgangen, brommende en ronkende bassen in overvloed, Lamb of God(-melo-)gitaarlijnen, een brute deathcore-zanger en een paar vette breakdowns. Tussendoor enkele vullers met typische Scandinavische Carnal Forge neo-deathrash (Void), al zijn die in de minderheid qua nummers.
Deze band moet het hebben van zijn progressieve inslag en zijn techniek en slaagt daar grotendeels in. Het klinkt fris, ook al is het best hard en stevig. “Brutal groove metal” las ik ergens, daar kan ik inkomen. Geen core, sludge of stoner echter, daarvoor moet je elders aankloppen. De groove brengt in dit geval gelukkig wel iets bij en is zeker geen glijmiddel.
Tracklisting:
- Virtual Compassion
- In the Flesh
- Machine Mind
- Cleansing Self
- The God Complex
- Void
- Origo
- Paradigm
Line-up:
- Timo Tyynismaa – Bass
- Jani Kuorikoski – Drums
- Jyrki Hiltunen – Guitars
- Antti Karhu – Guitars , Vocals
- Jouni Koskela – Vocals
Links: