Circle of Ouroborus – Abrahadabra
Kuunpalvelus, 2012
Circle of Ouroborus bracht dit jaar acht releases uit. Acht! Ik scoorde er een, Abrahadabra. Vorig jaar nam ik Moonflares in huis, een split. Nog steeds ben ik verbaasd over de klanken op dat plaatje. Circle of Ouroborus is een geval apart.
De vorige keer probeerde ik de sound van deze band te omschrijven. Die lo-fi sound geldt ook voor deze plaat. Een avant-garde/experimentele mix van akoestische instrumenten en post-black metal waarbij soms vreemde uplifting geluiden (de lead is te gek voor woorden, is dat werkelijk een gitaar?) tevoorschijn komen en soms ook enorm neerslachtige downers (de walm van de tweede gitaar bijvoorbeeld). De vocalen hebben een Ian Curtis-live psychotisch iets over zich, geestelijk ongezond en onalledaags. Na het relatief duistere nummer Remembrance volgt mijn persoonlijke climax van de plaat, Six Hands, met een extreem melancholisch verval en onmogelijk veel mystiek. Mijn spirituele breintje is echt niet groot, maar dit is in staat om mij te laten zweven als een engeltje uit den hemel.
Ik ben me er van bewust dat heel veel mensen zullen afknappen op de eigenzinnige vocalen van Antti Klemi, dat begrijp ik. Weer anderen zullen dit afdoen als geneuzel van Scandinavische druggebruikers, dat begrijp ik ook. Ik ga ze niet proberen overtuigen, voor een keer. Dit ís gewoon abnormale muziek. I love it. Zet ze op Roadburn!
Tracklisting:
- Conspiracy
- Breathing Slowly
- These Days and Years to Kill
- Remembrance
- Six Hands
- Like Silent Meadows
- Dementia Praecox
Line-up:
- Atvar – Alle instrumenten
- Antti Klemi – Vocalen
Links: