Celesterre – Celesterre
Eigen Beheer, 2012
Een obscure EP uit eigen bodem werd onlangs ook weer in de brievenbus gedropt. Obscuur niet enkel omdat het weer deels om black metal gaat, maar ook omdat niets terug te vinden is van dit nieuwe project Celesterre op het net. De andere stijlen van deze nieuwe band zijn doom en heavy metal, waarbij vooral door de vocalen de nadruk op heavy metal gelegd wordt. Ja, het is zeker geen alledaagse combinatie, dat moet je de twee jongens erachter meegeven, maar alles kan toch in een goede vorm gegoten worden, niet?
Misschien wel, maar daar zijn we bij dit materiaal nog lang niet aan toe. De geluidskwaliteit van de dikke twintig minuten die ik te horen krijg is erg ondermaats en muzikaal is alles ook niet zo boeiend. Dat was allemaal in orde geweest als het om één of andere vuile, ondergrondse black metal-band zou gaan die net wat zwarte grillen op plaat had gesmeten, maar dat profiel schetst het duo achter dit project toch niet. Met doom vat dit plaatje aan, maar het feit dat je alles iet of wat trager brengt betekent niet dat het dan ook allemaal goed is. Doom moet slepen, stomen en doen janken, anders kan je het al even goed niet gebruiken binnen je muziek. Op black metal-niveau is alles vrij melodisch en licht melancholisch uitgespannen, maar veel te basic en met veel te weinig afwisseling. Hier en daar klinken er dan toch wat melancholische snaarpartijen door die het toch iets aangenamer maken. De grootste boosdoener schuilt momenteel echter nog in de vocale heavy metal-insteek. Wil de band hier nu wat Manowar in pompen, of wordt er een brakke Primordial-stijl neergepoot?
In elk geval: het klinkt echt nog niet goed. Op bepaalde passages klinkt de stem van Wouter echter toch krachtiger door in het geheel en kan het misschien wel eens een meerwaarde gaan vormen in de toekomst, enkel dan als de band geluidstechnisch en op creatief niveau heel wat beter voor de dag komt. High-pitched of zelfs gewoon een hogere zangstijl is niet uitbesteed aan deze band, je hoort het zelfs al enorm falen op Scourge From The Azure Sky. Ook de inbreng van zangeres Miriam is niet echt de hemel op aarde, het klinkt allemaal erg dof en gevoelloos, hoewel ik denk dat deze dame het elders wel beter kan brengen. Kortom: Niet echt materiaal dat al echt aan te bevelen valt, maar wanneer de creatieve houding naar de genres toe zich ook echt gaat manifesteren binnen de muziek, kan dat tij wel gauw keren.
Tracklisting:
- Deafening Choir of Wilderness
- Whirlwind
- Scourge From The Azure Sky
- Wraiths Move Through The Rain
Line-up:
- Wouter Klinkenberg – Vocals, Guitars, Bass
- Tim Zuidema – Drums