Soms krijgen we bij Zware Metalen van die plaatjes binnen waarbij de redactie zich het waarom van het opsturen afvraagt. Zo ook dit Leather Teeth van Carpenter Brut, dé Franse synthwave sensatie die met drie EP’s, uitgebracht in 2012, 2013 en 2014, en een flair uit de jaren ’80 zijn thuisland heeft overwonnen. Een voorloper zijn van de retro new-wave scene; het klinkt als het weinig glorieuze koploper zijn van de groep achtervolgers in de Tour de France. Toch laat deze swaggervolle plaat horen dat Carpenter Brut hard genoeg fietst om de etappe alsnog te winnen.
Oef, wat word je als luisteraar toch omver geblazen door het introductienummer Leather Teeth. De eerste associatie die naar boven borrelt is eerder de bombastische dubstepklassieker Welcome Reality van Nero dan iets wat aan metal refereert. Centraal staan de kitscherige synthgolven die gestaag in intensiteit groeien door een steeds prominenter wordende baslijn. Het universum draait al snel om je heen alsof je in de blauwe turboboost van het laatste Lego Racers® circuit (Rocket Racer, voor de oplettenden onder u) gezogen wordt. Wanneer je aan de andere kant van het zwarte gat uitgepoept wordt, bevind je je straalbezopen in een gothclub in de jaren ’80 met Cheerleader Effect. Je kan het haast niet geloven wanneer je de stem van Kristoffer Rygg (Ulver) hoort. Vanaf de eerste minuut herkenbaar en qua lyriek onweerstaanbaar metal: ‘You’re on the way / The end is nigh / There’s nothing to be saved’.
Wanneer je langzaam herstelt van de kater besluit je de volgende morgen even rustig een jus d’orange te drinken op een terrasje in Miami. Je soundtrack? De foute pornogitaarlijnen van Sunday Lunch. Je schaamt jezelf voor het feit dat je zo hard kon vallen voor iets wat in zoveel opzichten het tegenovergestelde van metal is. Die gêne over de gebeurtenissen van de voorgaande avond werk je het beste weg met de viriele en gierende solo’s en voortstuwende riffs van het opvolgende Monday Hunt, maar je moet stiekem bekennen dat de wereld die gisteren voor je open ging een onweerstaanbare magnetische charme op je uitoefent. En dus weet je diezelfde avond de weg terug naar die aftandse grot van een gothclub te vinden, je broekzakken volgestouwd met de meest narcotische drugs waar zelfs Johnny Depp uit Fear And Loathing In Las Vegas een overdosis van had kunnen krijgen.
Inferno Galore biedt precies wat je nodig hebt: elektronische riedeltjes die eerder op It’s Album Time van Todd Terje hadden gestaan en in de break reverbererende handgeklap, het grootste cliché uit de industriële technoscene. Maar goed, als Todd Terje als Noorse DJ de meest sexy discomuziek mag maken, dan mag jij als jezelf respecterende metalhead ook gewoon hierop je eigen disco inferno beleven. En dat Carpenter Brut onweerstaanbaar metal kan zijn, bewijzen de over-the-top zanglijnen van Mat McNerney (Grave Pleasures) tijdens Beware The Beast:
‘Beware of the beast / Inside your heart / When we’re dancing in the dark / And the night’s desire / Is burning with the devil’s fire’
Wanneer de LSD echt goed aan begint te slaan, merk je op dat er geen grenzen tussen genres meer bestaan. Carpenter Brut beukte er als eerste dwars doorheen en heeft je als een cultleider geleid naar een nieuwe wereld, een nieuw paradigma. Een luisterbril waarin de opgevoerde AC/DC-riffs van Hairspray Hurricane prima naast ADHD-elektronica kunnen bestaan. Deze trip is geen hallucinatie, maar voor eeuwig. Metal zal nooit meer hetzelfde zijn.
Score:
89/100
Label:
Caroline, 2018
Tracklisting:
- Leather Teeth
- Cheerleader Effect (met Kristoffer Rygg)
- Sunday Lunch
- Monday Hunt
- Inferno Galore
- Beware The Beast (met Mat McNerney)
- Hairspray Hurricane
- End Titles
Line-up:
- Franck Hueso – mastermind en keyboardist
- Adrian Glitter – gitaar
- Flo Sparkles – drummer
Links: