Bruce Lamont – Feral Songs for the Epic Decline
At a Loss Recordings, 2011
Als de naam Bruce Lamont je weinig zegt (kan ik me nog wel iets van
voorstellen), zal de naam Yakuza wellicht wat meer belletjes doen
rinkelen. Dat is niet het enige wat deze multi-muzikalist doet, andere bands
zijn: Bloodiest, Circle of Animals en Led Zeppelin 2.
Druk mannetje dus, die Bruce… en dan gaat ‘ie nog solowerk uitbrengen ook. Hij neemt er wel de tijd voor om iets goeds neer te zetten. Begonnen in
2006, zette in 2007 een viertal nummers op plaat en noemde deze Feral, in
2010 nam hij drie andere nummers op die hij tot The Epic Decline doopte.
En deze twee opnames zijn nu samengevoegd tot een vermakelijke langspeler
genaamd Feral Songs for the Epic Decline. Soms hoeft het niet zo moeilijk
te zijn.
Dit album vormt een mooie, doch aparte mix van stijlen. Soms doet het me een beetje
denken aan Earth met een gastrol van Menace Ruine die bewerkingen
maakt van The Mount Fuji Doomjazz Corporation. Iets in die trant. Beetje
drone, beetje ambient, beetje southern/folk, beetje doomjazz, beetje rituele
psychedelia erin. Her en der wat zang van de heer Lamont, en vanzelfsprekend
zijn saxofoon.
Ook de naam Master Musicians of Bukkake speelt door mijn hoofd,
vanwege de rituele en speelse invloeden. Oftewel, een erg aantrekkelijke
wirwar van invloeden, geluiden en sentimenten. De southern/indian vibe in de
muziek spreekt mij heel erg aan, het geeft het geheel een hypnotiserende en
trance opwekkende feel. Hoe meer ik de muziek beluister en hoe meer ik deze
probeer te beschrijven en ontleden, des te beter de muziek me begint te
bevallen. Aanrader voor liefhebbers van eerder genoemde genres en die houden van
muziek die buiten de kaders van de stijlnormen vallen.
Tracklisting:
- One Who Stands On The Earth
- The Epic Decline
- Year Without Summer
- The Book Of The Law
- Disgruntled Employer
- Deconstructing Self Destruction
- 2 Then The 3
Links: