Brent Hinds Presents Fiend Without a Face + West End Motel
Ear Split Records, 2011
Dat Brent Hinds diverse muzikale paden bewandelt is een feit. De gitarist doet dat binnen Mastodon, maar speelt met hetzelfde gemak een deuntje mee met The Dillenger Escape Plan op Ire Works uit 2007. En omdat Hinds blijkbaar lastig kan kiezen lanceert hij direct maar twee solo-projecten op een dubbelaar. Fiend Without a Face, maar ook West End Motel schijnen volgens de informatie op MySpace al enkel jaren te bestaan in thuisbasis Atlanta.
Fiend Without A Face wordt in eerder genoemde informatie op internet aangekondigd als surf-punk & rockabilly. Van de gitarist van Mastadon verwacht je dan toch op zijn minst spetterend gitaarwerk à la Dick Dale. We krijgen echter een klein half uur brave punk dat qua gitaarwerk eerder refereert aan The Shadows (de begeleidingsband van Cliff Richard, de Britse Elvis) dan aan The King Of The Surf Guitar, zoals Dale ook wel wordt genoemd. De muziek is grotendeels instrumentaal. Enkele tracks worden opgeleukt met krijspartijen zoals Mike Patton dat met name bij Fantômasen in mindere mate bij Faith No More heeft laten horen. Al met al heeft Fiend Without A Face weinig om het muzikale lijf. Wellicht is dit zomerse plaatje aardig om tijdens een barbecue je gasten mee te verblijden. Ik verwacht echter niet dat zij de andere dag in gestrekte draf naar de platenboer zullen rennen om deze schijf te bemachtigen.
Ook ten aanzien van West End Motel verwacht ik geen stormloop. De naam van dit project is overigens wel goed gekozen. De naam roept bij mij beelden op van een dertien in een dozijn hotelketen ergens in Amerika. Aldaar worden de, waarschijnlijk nauwelijks, aanwezig gasten vermaakt op een doordeweekse avond verblijft met dit combo. In West End Motel speelt men met name gezapige country voorzien van zeurende zang, barpiano, accordeon (!), steel-guitar en alle andere voor deze stroming noodzakelijke instrumenten. De zanger klinkt op bijvoorbeeld She’s On Fire als Keith Richards tegenwoordig: beetje dronken en niet helemaal toonvast. Dit samen met de losse benadering van de musici en de relaxte sfeer completeren het plaatje. De line-up schijnt nogal eens te veranderen en er speelt een keur aan gasten mee. Ondanks dat klinken de zeven nummers redelijk coherent. Als je dan toch de hierboven aangehaalde barbecue luister bijzet met Fiend Without A Face is West End Motel die ideale muziek om met de laatst overgebleven gasten en een fles whisky door te halen.
Het zal waarschijnlijk door de naam Mastodon komen dat Brent Hinds Presents Fiend Without a Face + West End Motel in de brievenbus van Zware Metalen is beland. Muzikale aanknopingspunten met Mastodon zijn er niet. Andere raakvlakken met de muziek die normaal gesproken alhier wordt besproken evenmin. Geen punten derhalve.
Tracklisting:
Fiend Without A Face
- Calypso
- Black Grass
- Green Slime
- Cha-Cha
- Bank Robbin Bandits
- Tsunami
- Hot Rod
- New York
- Don’t Like
- Cosmonaut
- Stupido
- Get Straight
- Volcano
West End Motel
- …And We Are Here To Entertain Tou
- The Devil Called Me Tommy
- I Like It A Lot
- She’s On Fire
- Under My Skin
- Silly Old Song
- High Waters
Line-up:
Fiend Without A Face
- Brent Hinds – zang, gitaar
- Steve McPeeks – bas
- Brann Dailor – drums
West End Motel
- Tom Cheshire – zang
- Brent Hinds – gitaar
- Mike Shina – gitaar
- Ben Thrower- gitaar
- Stiff Penalty – bas
- Mark Carbone – drums
Links: