Bigelf – Cheat the Gallows
2008, Powerage Records
Het vreemde gezelschap uit Los Angeles dat Bigelf vormt is sinds het albumdebuut in 1995 bestempeld als alles tussen glamrock en progressieve heavy metal. Het nieuwe album Cheat the Gallows is misschien wel de beste cd om het hele oeuvre van de band aan te schetsen. Namelijk alles wat tussen de twee genoemde genres zit komt voorbij in een bonte mix van snaar- en bigbandwerk.
Er zijn nummers die aan The Mars Volta doen denken en er zijn nummers die aan J.J. Cale doen denken. Bigelf brengt de kenmerkende geluiden van beide acts samen in drukke en volgepropte composities, maar ook in zeer ingetogen en simpele muziekstukken. Dit alles is doordrenkt met een flinke dosis humor. Voorbeelden hiervan zijn nummers als No Parachute of The Evils of Rock & Roll. Bigelf laat zich echter ook van een heel andere kant zien. Het nummer Money, It’s Pure Evil is een regelrechte hommage aan Pink Floyd. Vul zelf maar in welk nummer. De vergelijking met Pink Floyd kan overigens op meer punten gemaakt worden. Veel van de nummers zijn of hebben een bepaalde enge of neerslachtige sfeer, die enkel Pink Floyd op ludieke of luchtige wijze kon creëren, inclusief onheilspellende keyboards.
Het is moeilijk de muziek van Bigelf in weinig woorden te vangen. Naast de ontelbare bands die je als duidelijke invloeden van de band kan noemen, weet Bigelf toch ook wel een eigen smoelwerk te creëren. Het is een combinatie van rockcomposities met heavy metalriffs, die bijna altijd gepaard gaan met een orkest aan blazers of strijkers. Cheat the Gallows is geen toegankelijk album, maar dat maakt het er niet minder goed door.
Tracklisting:
- Gravest Show on Earth
- Blackball
- Money, It’s Pure Evil
- The Evils of Rock & Roll
- No Parachute
- The Game
- Superstar
- Race With Time
- Hydra
- Counting Sheep
Line-up:
- Damon FOx – vocalen, keyboards
- Ace Mark – gitaar
- Duffy Snowhill – bas
- Forth Drums – drums
Links: