Beseech – My Darkness, Darkness
Despotz Records, 2016
Het is een fijn voorjaar voor gothicfans. In april komt immers de nieuwe plaat van The 69 Eyes uit bij Nuclear Blast, maar in maart hebben we ook reeds een argument om erg tevreden te zijn. Beseech is immers terug na elf jaar stilte en het was maar de vraag hoe deze band geëvolueerd was doorheen de jaren. De band bestaat anno 2016 maar voor de helft uit leden die ook in het verleden actief waren. Robert en Klas vormen nog steeds de kern, maar er is een nieuwe bassist, drummer en een erg kwalitatieve zangeres.
Het geluid is ongetwijfeld wat het sterkste opvalt, wanneer je de vroegere Beseech-albums ernaast legt. My Darkness, Darkness is een plaat geworden die bol staat met moderne, catchy en poppy gothicrock/metal. Verwacht dus geen progressieve staaltjes, maar warme en slepende gothicnummers. Wat is dan de reden om zo euforisch te zijn over deze nieuwkomer? Wel, ten eerste is haast elke song op deze plaat een schot in de roos. De dromerige atmosfeer, de melancholische HIM-getinte vocalen van Klas en de mooie samenzang met Angelina, maar vooral het feit dat deze catchy melodieën en zanglijnen je zo in je hoofd nestelen. The Shimmering, Mr Uninvited, My Darkness, Darkness en Darksome bleven na een eerste luisterbeurt reeds hangen en zullen nog heel wat keren voorbij komen dit jaar.
Darksome is ook een mooi voorbeeld om aan te tonen hoe heerlijk verfijnd de muziek van Beseech geworden is. De Zweden maken gretig gebruik van hun moderne en zoete sound om de instrumentale gelaagdheid in de verf te zetten, met onder andere erg fijne akoestische gitaarpassages die weerklinken op een harmonieuze achtergrond. Vroeger deed Beseech me af en toe ook wat aan de melancholie van het toenmalige Anathema denken en nu lijkt het alsof deze Zweden de hoge atmosferische gitaargolven van de laatste platen van Anathema ook hier en daar aanbrengen om de muziek op te tillen. Op andere momenten voelt de akoestiek en de vocale diepgang dan weer wat Katatonia aan.
Over de ganse lengte blijft dit album ook zwierig en warm, met de lichtjes stevigere gitaarpartij op One Last Call als krachtigste moment. Als je niet van dit type zoetmelancholische gothic houdt, begin dan ook niet met deze nieuwe plaat van Beseech. De dynamiek, de atmosfeer en de muzikale verfijning maken er naar mijn gevoel echter een toprelease van. Ik noem het in elk geval mijn guilty pleasure van de maand.
Tracklisting:
- Beating Pulse
- Shimmering
- Bloodline
- Highwayman
- Mr Uninvited
- My Darkness
- Atmosphere
- Ingredients
- One Last Call
- Darksome
- The Symbol
Line-up:
- Robert Vintervind – Gitaar
- Klas Bohlin – Gitaar, zang
- Manne Engström – Gitaar
- Johan Örnborg – Bas
- Håkan Carlsson – Drums
- Angelina Sahlgren Söder – Zang
Links: