Benediction – Killing Music
Nuclear Blast, 2008
Benediction, Brits en betrouwbaar. De band die nooit bovenaan in de death metal hiërarchie gestaan heeft, maar toch dikwijls wordt genoemd in de rij van klassiekers. Niet iedereen heeft het nog over Benediction. Zanger Dave Hunt (Anaal Nathrakh, Mistress) zou niet passen in de band enerzijds, en anderzijds zou de rek al lang uit de band zijn. Het laatste album, Organized Chaos dateert alweer van 2001, zeven jaar geleden is dat. Bij velen was dit de spreekwoordelijke druppel en zo viel de band in ongenade. In de aanloop naar dit album was even sprake dat Nick Barker de drums voor zich zou gaan nemen, maar uiteindelijk is het ouwe getrouwe Neil Hutton die weer op zijn plaats zit.
Killing Music. Dit wordt geen gemakkelijke review.
Waarom niet? Wel, de muziek is zoals de cover. Een logo, een doodskop en de simpele cd-titel Killing Music.
Sommigen trekken nu al hun conclusies en gooien de been there done that handdoek al in de ring. Ongelijk kan ik ze niet geven, het kunstje is al heel erg veel gedaan. De inmiddels
retro death metal die Benediction hier brengt is derdehands.
De composities zijn behoorlijk voorspelbaar, niet bijster origineel, allesbehalve vernieuwend.
Tot zover de vorm. Nu gaan we het over de inhoud hebben. Met een bijzonder aparte kicksound wordt de cd drumgewijs losgelaten.
Benediction heeft lak aan moeilijk doen. En weet je wat, zo klinkt Benediction het best. Een supervette klank, old-school riffs, headbangen en beuken. Wat kan het hen schelen hoe death metal tegenwoordig klinkt. Dit is old-school! Ok, het is hier en daar wederom wat thrashy, maar de fouten die ze met de laatste albums gemaakt hebben door pogingen te ondernemen hun horizon verder te gaan leggen dan hun talenten reiken maken ze hier niet.
Natuurlijk, met zanger Dave Hunt klinkt het wat soms crusty. De diepste grunt klinkt soms wat geforceerd, zeker omdat hij erg hard in de mix staat, maar dat vond ik ook het geval met zanger Ingram, dat is gewoon Benediction. Ook de punkerige sfeer die soms gecreëerd wordt blijft vet en hondsbrutaal, en draagt daarbij ook nog een toe aan de catchyness van het album. Daar zit de supervette productie zeker voor iets tussen.
Benediction is terug mensen! Geen gezever, niet moeilijk doen, dit is Benediction. Rauwe, primitieve, simpele en vet geproduceerde old-school death metal (met wat crust jaja). Geen voer voor fans van Psycroptic, Necrophagist of Death. Nee, het is Benediction. Simple death fuckin’ metal. Alleen jammer van de twee zwakke covers op het einde.
Tracklist:
- Intro
- The Grey Man
- Controlopolis (Rats in the Mask)
- Killing Music
- They Must Die Screaming
- Dripping With Disgust
- Wrath and Regret
- As Her Skin Weeps
- Cold, Deathless, Unrepentant
- Immaculate Facade
- Burying the Hatchet
- Beg, You Dogs
- Betrayer
- They Bleed
- Seeing Through My Eyes (Broken Bones cover)
- Largactyl (Amebix cover)
Line-up:
- Dave Hunt – Vocals
- Darren Brookes – Gitaar
- Peter Rew – Gitaar
- Frank Healy – Bass
- Neil Hutton – Drums
Links: