Baroness – Blue Record
Relapse records, 2009
Vakmanschap is meesterschap. Niet alleen voor Grolsch, maar ook voor metalbands gaat dit op. Dan doel ik niet op Dream Theater en Symphony X, maar op vakmanschap in de zin van het kunnen schrijven van doordachte doch spontane en spannende muziek zonder dat daar enig digitaal hulpmiddel aan te pas komt. Ik doel op Baroness. De kenner kent (logisch) hoogstwaarschijnlijk Red Album wel, het debuutalbum dat Baroness als gevestigde naam neerzette en vergeleken liet worden met bands als Mastodon. Laatstgenoemde is sinds Blood Mountain, de plaat die de meeste raakvlakken met de Baroness-sound vertoonde, ook weer afgedreven, dus vergelijken is loos. Bovendien is Baroness met zijn (haar?) tweede, blauwe album daar bovenop nog eens dubbel zo eigenzinnig bezig.
Die eigenzinnigheid wordt exponentieel uitgedragen, vervolgens verpakt en gedoseerd tot in een eindproduct van een wat andere vorm dan die van de voorganger. ‘Liedjes’ als Wanderlust, Isak en The Birthing zitten er nog wel tussen, maar geboekte progressie uit zich in intermezzo’s en melodielijnen die de plaat over het algemeen een wat ingetogener en meer op kalmerende, soms zelfs dansbare grooves gebaseerd karakter meegeven. Het swingt werkelijk als de tiet zoals die zo smaakvol op de hoes is weergegeven. Net niet zo zwaar dat ‘ie vies wordt, toch redelijk vlezig en gevuld, en wanneer het op groove aankomt, swingt ‘ie mee als ware hij The Hillbilly Cat From Memphis himself. De combinatie van harmonieuze brulzang, speelse gitaar- en baspartijen en natuurlijk het supersoepele en beheerste drumwerk werkt zeer positief. Samengevat kom ik uit op een iets lichter en progressiever equivalent van Red Album. Beter? Over de gehele lijn wat consequenter, maar bij beluisteren van het middenstuk van The Birthing of de intro van Wailing Wintry Wind kan ik het simpelweg niet zeggen. In ieder geval is het van dezelfde klasse, die deze band zo torenhoog doet uitsteken boven zijn door tunnelvisie aan de grond geketende metalbroedertjes.
Tracklisting:
- Bullhead’s Psalm
- The Sweetest Curse
- Jake Leg
- Steel That Sleeps the Eye
- Swollen and Halo
- Ogeechee Hymnal
- A Horse Called Golgotha
- O’er Hell and Hide
- War, Wisdom and Rhyme
- Blackpowder Orchard
- The Gnashing
- Bullhead’s Lament
Line-up:
- John Baizley – Vocals, Guitar
- Allen Blickle – Drums
- Summer Welch – Vocals, Bass
- Peter Adams -Guitar
Links: