Autumn et sa Rose – L’art et la Mort
Ark Records – 2006
Ik had het er laatst met collega Jan nog over. Van dit label krijgen we de meest wazige plaatjes ter review aangeboden. Met dit Autumn et sa Rose heb ik er weer zo’n eentje te pakken. Vreemde neo klassieke folk achtige composities waar ik maar geen vat op kan krijgen. En aangezien ik geen collega bereid heb weten te vinden om deze cd van me over te nemen, heb ik na enige twijfel toch maar besloten om me aan een review te wagen, hoewel ik ernstig betwijfel of de gemiddelde Zware Metalen bezoeker/lezer iets met dit zeer vreemde plaatje zal kunnen.
Vanaf openingsnummer Qui, au sein…is het wazigheid troef. Een hoofdrol voor de cello, Frans en Duits gebrabbel, vrij veel piano en af en toe een gitaar. Het derde nummer Kyfi bestaat uit achteneenhalve minuut uit een begeleidende piano met wat spacy geluiden er doorheen verweven. Het daarop volgende nummer wordt weer door de cello en piano “gedragen” met daarin vooral sopraanzang en verschrikkelijk depressief aandoenende zang van ene meneer Disorder. Neue Wirklichheit draait vooral om een afgrijselijk viooldeuntje waar ik het kippevel van op mijn rug heb staan. En nee, dit hoef je niet positief op te vatten…
Nu heb ik een erg brede smaak, ik luister van klassiek tot en met de bruutste black metal en alles wat zich daar tussen in bevindt. Maar met Autumn et sa Rose kan ik werkelijk helemaal niks beginnen. Dit werkt me gewoon totaal op de zenuwen. Ik ga dit plaatje dan ook niet “belonen” met een cijfer. Conclusie: gewoon zelf even beluisteren. Of niet natuurlijk….
Tracklist:
- Qui, au Sein…
- Quand nous Reverrons-Nous?
- Kyfi
- Lune et Arcades
- Ostia
- N’importe ou Hors du Monde
- Neue Wirklichkeit
- Ewig-Dunkel
- Et Je Me Souviens Aussi De….
Line up:
- Sonia Visentin – Soprano
- Simone Montanari – Cello
- Gianluca Lo Presti – Electric guitars, electronics, programming
- Disorder – Vocals, grand piano, percussive effects, radios, electronics, sampled orchestra and composition
Links: