Autokrator – Autokrator
Iron Bonehead Productions, 2015
Vergruizend. Dat is het woord om het debuut van Autokrator de omschrijven. De Franse band is afkomstig uit de stal van Iron Bonehead, een label dat sowieso garant staat voor duistere en heftige muziek. Uiteraard valt Autokrator in de lompe black/death categorie die veel bands van het label aanhouden, maar de band weet er door middel van industrial invloeden, die zich vooral in de drums openbaren, en onheilspellende samples een originele twist aan te geven.
De vergruizende kwaliteit van de muziek zit hem natuurlijk voor een deel in de kwaadaardige, slepende riffs, maar komt voor het grootste deel bij de drums vandaan. In eerste instantie dacht ik dat het om een drumcomputer ging, maar dit bleek niet te kloppen. Op een behoorlijk constant, doorstampend tempo denderen de drums voort gedurende nagenoeg heel het album. Het samenspel tussen drums en bas is hier ook een belangrijke factor. De bas volgt de drum op de voet, maar heeft een hele zware en moderne toon, die veel meer naar het industrial genre neigt.
Ook wordt er gebruik gemaakt van erg monotone en slepende riffs die stevig doorzagen en weinig ritmische variatie laten zien. De riffs brengen een gevoel van naderend onheil, maar liggen wel begraven onder de heftige vervorming van de bas. Dit alles komt de sfeer ten goede (voor zover je van een goede sfeer kan spreken) en zorgt er voor dat het album als één grote mokerslag aanvoelt. Dit gevoel wordt ook opgewekt door de vocalen: met maar liefst twee vocalisten, die allebei hun hatelijke boodschappen met overtuiging spuwen, is het af en toe een chaos van jewelste. De weinige rustmomentjes komen van de samples tussendoor en tijdens een nummer als Autokrator, dat eigenlijk één grote sample is. Niet dat de samples ook maar iets van de ziekelijke sfeer loslaten: het gevoel van een totalitair regime dat door de straten marcheert blijft overduidelijk aanwezig en dat past ook uitstekend bij de bandnaam.
Een sterk debuut is het zelfgetitelde album van Autokrator zeker. Toch zijn er wel enkele nadelen: zo vind ik de industrial invloeden af en toe iets te veel overheersen, maar dat is een kwestie van smaak. Daarnaast vind ik de monotonie bij vlagen wat te veel worden. Begrijp me niet verkeerd: ik houd van monotone muziek, maar iets meer dynamiek in deze massieve klomp had geen kwaad gekund. Dat neemt overigens niet weg dat ik dit album van harte aanbeveel aan fans van zware en duistere muziek.
Tracklisting:
- Act 1 : The Tenth Persecution
- Act 2 : Exsuperator
- Act 3 : The Filth Pig of Rome
- Act 4 : Autokrator
- Act 5 : Qualis Artifix Pereo
- Act 6 : Sit Divus, Modo Non Vivus
- Act 7 : Imperial Whore
- Act 8 : Optimus Princeps
Line-up:
- Oleg I – Drums
- Loïc.F – Gitaar, Bas
- Markian Volkov – Samples
- Brandon L. Polaris – Vocalen
- David Bailey – Vocalen
Links: