Ultra brutal technical death metal, uit Nederland. Niet mijn favoriete genre, ook niet als het uit België komt. En hoewel ik vooral te vinden ben voor een gesprek over bands als Archspire, Devourment, Putrid Pile, Abominable Putridity en dergelijke, kan ik ook meepraten als het gaat over Defeated Sanity, Deeds of Flesh, Decrepit Birth, Disgorge of die andere (Double) D – Disavowed. Het Nederlandse Disavowed heeft een stiefbroer genaamd Arsebreed, met inteelt om en weer. Neurotic Records bracht in 2005 het debuut Munching the Rotten uit en dat was een aardig plaatje. Album nummer twee kwam er in 2020, net als stiefbroer Disavowed trouwens, dat vorig jaar album nummer drie er uit duwde.
Los van de vele gelijkenissen met Disavowed zijn er enkele verschillen en die interesseren ons natuurlijk het meest. Net als bij mensen, bedrijven en stoelgang verschillen we in wezen niet zoveel van onze soortgenoten, het zit hem vooral in de verschillen wat ons definieert. Butoh is ten opzichte van Revocation of the Fallen een album waar productioneel de knoppen in andere richtingen stonden. De vocalen klinken voorgelezen en helderder in de mix gezet bijvoorbeeld. De gemiddelde frequentie is hoger bij Arsebreed, waardoor de technische bagage een stuk meer in de etalage gezet wordt. Meer iel gepiel, minder ranzig geronk. Brutaliteit komt echter niet alleen van de lading brute basdreunen, ook van de snelheid en penetrante gitaarpriemen. Dat laatste heeft Arsebreed in overvloed, netjes afgewerkt met veel – bijna – funky basfratsen. Drummer Romain Goulon, ex-Necrobreeeeeeeed-Benighted, ex-Disavowed en tegenwoordig aan de slag bij Sadist, waar hij vorig jaar werd ingelijfd, brengt met een extreem getriggerde drumsound heel wat afwisseling, zij het met een eenzijdig geluid. Nogmaals, ten goede van de techniek, maar niet iedereen lust het. Erg is dat niet, Necrophagist-liefhebbers genoeg in de wereld die hiervan zouden smullen.
Voor mij bevat dit album meer dan genoeg elementen om het aan te prijzen bij iedere death metal fan. Butoh bezit meer dan genoeg technische troeven op te intrigeren, het is behoorlijk melodisch/catchy ondanks de verkniptheid, het pompt lekker weg, er zit zelfs sfeer in. Gewoon luisteren dus.
Luistertip: Equillibrate, Sanity & Insanity (Gorguts tribute?).
Score:
80/100
Label:
Brutal Mind, 2020
Tracklisting:
1. Obliteration
2. Manifest
3. Disintegration
4. Tether
5. Equilibrate
6. Recomposed
7. Malevolence
8. Emergence
9. Sanity
10. Insanity
Line-up:
Daniel van der Broek – Gitaar, Bas
Romain Goulon – Drums
Marco Pranger – Gitaar
Robbe K – Keel
Joel Sta – Keel
Links: