Annihilator – Feast
UDR, 2013
Eén van de bands die mij halverwege de jaren ’90 na aan het hart lag is Annihilator. Als tiener koesterde ik de cassettebandjes met de eerste twee albums en zelfs Set The World On Fire kon ik waarderen. De melodieuze thrash rondom het fantastische gitaarwerk van bandleider Jeff Waters ging er in als koek. Daarna kwam de klad erin en verloor de band aan magie.
Met Remains uit 1997 verslikte Waters zich danig, maar herpakte zich enigszins met Criteria For A Black Widow dat niet alleen qua line-up, maar ook ten aanzien van geluid aan de begindagen van de band refereerde. Een lang leven was deze line-up niet beschoren en na twee albums met Joe Comeau achter de microfoon te hebben opgenomen kent Annihilator sinds 2004 een zanger die het al bijna 10 jaar uithoudt bij zijn broodheer. Feast, de nieuwe plaat, is inmiddels al de vijfde achter elkaar van Annihilator met dezelfde zanger, Dave Padden, achter de microfoon. Uniek.
Dat kan echter niet gezegd worden van de muziek op het nieuwe album. Muzikaal gaat Feast in dezelfde lijn verder waar voorganger Annihilator ophield. Verwacht dan ook geen nieuwigheden. Feast is een typische Annihilator-plaat geworden zoals Waters die al enkele jaren, klaarblijkelijk, op automatische piloot uitpoept. Het niveau is, uiteraard, hoog. Dat geldt ook voor de mate van herkenbaarheid. De retestrakke thrash met de catchy songstructuren en het gitaarwerk (vooral de solo’s) is uit duizenden herkenbaar. Waar Annihilator op een album als Metal het nog met een leger gasten deed en voorganger Annihilator werd aangeprezen als het album dat maar liefst 66 gitaarsolo’s kende, daar heeft Feast niet direct een ‘selling point’ meegekregen. Het maakt voor het eindresultaat niet uit.
Nee, Feast is een oerdegelijke plaat die de fan van de band niet zal teleurstellen. Naast het bekende hakwerk kent Feast zowaar weer eens een ballad, het tenenkrommende Perfect Angel Eyes. Een skipmomentje. Voor het overige telt Feast acht hoogwaardige tracks zoals alleen Waters die kan schrijven. Minpunten zijn er naast het totale gebrek aan vernieuwing niet of het moet de zang(lijnen) van Padden zijn die ik inmiddels net iets te vaak heb gehoord. De kwaliteit wint het van de minpunten. Kijk voor aankoop of je de deluxe-editie kan bemachtigen waar vijftien eigen klassiekers op staan die opnieuw zijn opgenomen. De nieuwe Annihilator is dan ook in alle opzichten een Feast van herkenning.
Tracklisting:
- Deadlock
- No Way Out
- Smear Campaign
- No Surrender
- Wrapped
- Perfect Angel Eyes
- Demon Code
- Fight the World
- One Falls, Two Rise
Line-up:
- Dave Padden – zang, gitaar
- Jeff Waters – gitaar, zang
- Al Campuzano – bas
- Mike Harshaw – drums
Links: