Anhedonist – Netherwards
Dark Descent Records, 2012
Doom, ik ben er altijd voor in de stemming. Als ik blij ben, word ik nog blijer. Als ik in de put zit ga ik tijdens het beluisteren van de meest melancholische klanken heerlijk skinny dippen op de bodem. Blij word ik dus ook van dit debuut van Anhedonist, een Amerikaanse band die waarschijnlijk ongewild bij mij een associatie oproept met Ataraxie. Het komt door de bandnaam, die me doet denken aan de plaat Anhédonie van bovengenoemde Fransen. Alhoewel, ook de muziek doet me er bij tijd en wijle aan denken.
Een Anhedonist is iemand die er werk van maakt om niet van het leven te kunnen genieten. Daar kan ik inkomen, de muziek is bijzonder somber gestemd. De kruising tussen behoorlijk trage doom en stukken die ondersteund worden door een blastbeat doen dus soms denken aan Ataraxie. Ook Anhedonist maakt gebruik van veel galm. Het verschil met voorgenoemde Franse band is de rauwe gruizigheid van het geluid. Dan komt Estrangement met een ijzersterke melodieuze riff. Mijn speakers huilen het uit. Opeens valt het kwartje, het lijkt eigenlijk verdraait veel op Asunder, maar zonder viool en nog even gruiziger. Een sterk debuut dat niet verveelt. Ik ben benieuwd of ze zich vestigen als doomkraker of dat ze zich blijven verschuilen in de schimmige underground.
Tracklisting: 
- Saturnine
- Estrangement
- Carne Liberatus
- Inherent Opprobrium
Line-up:
- V.B. – Gitaar, Vocalen
- K.H. – Gitaar
- D.F. – Basgitaar
- Z.S. – Drums
Links: