Alaskan – Despair, Erosion, Loss
Dwyer Records, 2014
Ik uitte me erg positief over het debuut van Alaskan uit 2011, genaamd Adversity; Woe. Ook collega Willem van Tuijl werd enthousiast over de EP The Weak & the Wounded die de Canadezen een jaar later uitbrachten. Normaal ben ik niet te vinden voor deze vorm van muziek, maar de post-rock/hardcore die elders atmosferische sludge genoemd wordt, heeft de gewoonte een ferme impact na te laten vanaf de eerste minuten. Nu is dat niet anders.
Alaskan‘s nieuwste is een stuk minder atmosferisch dan zijn debuutplaat. Despair, Erosion, Loss heeft eerder iets weg van een verwerkingsproces dan van een zoektocht naar antwoorden, hetgeen ik ervoer bij Adversity; Woe. Niet dat het allemaal eenduidig eenrichtingsverkeer is, alleen is het veel directer en transparanter, ook in de gelaagdheid. Waar er voordien nog een evenwichtsoefening plaatsvond tussen de organische, atmosferische en ronduit lompe elementen, is dat lompe en organische vraagstuk totaal niet meer aan de orde. Persoonlijk vind ik dat wat jammer, aangezien de identiteit net lag in die specifieke sfeer die Alaskan wist te bepalen, een sfeer die genreoverstijgend goed was. Daarom zou ik Despair, Erosion, Loss eerder bestempelen als een subtopper in het (ietwat sludgerige) post-hardcore genre.
Tracklisting: 
- Sacrifice
- Fiend
- Inferno
- Submerged
- Guitless
- Eternal
Line-up:
- Gary – Gitaar, Vocalen
- Cory – Basgitaar, Vocalen
- Scotty – Drums
Links: