Adagio – Archangels in Black
Listenable Records, 2008
Soms weet je het even niet meer. Dan heb je dagenlange discussies achter de rug over welke muzikale stijl je met je band zult handhaven en kan niemand het met elkaar eens worden. Gaan we death metal maken, power metal, black metal, wat doen we? Het gebeurde het Franse Adagio en de oplossing was simpel. We spelen het gewoon allemaal. Door elkaar.
Dat is een beetje de opsomming van hoe het vrij onevenwichtige Archangels in Black klinkt. Adagio klinkt als een band die het niet weet. Het ene moment wordt er geopteerd voor neo-klassieke power metal terwijl een poging tot grunten het volgende nummer tot iets aparts maakt. Op de momenten dat de band bezig is met het snelle, neo-klassieke werk is ze op haar best. De muzikanten weten donders goed hoe ze hun instrumenten moeten gebruiken, dus daar schort het gelukkig niet aan. Het probleem is de enorme en overdreven veelzijdigheid van de verschillende stijlen die hier gecombineerd worden, zodat het materiaal over de gehele linie klinkt alsof er maar op halve kracht geopereerd wordt. Archangels in Black is zeker geen slechte schijf, maar de band had beter nog gesleuteld aan het materiaal en die mix van stijlen om dit tot een goed einde te brengen. Dat, of jezelf toeleggen op één bepaald muzikaal genre.
Adagio‘s Archangels in Black is geen slechte plaat. Het probleem is echter dat het ook geen heel goede plaat is. Een middenmoter die zich tussen een aantal genres beweegt zonder er op één vlak uit te springen. Gemiste kans in een tijd dat er beter spul uitkomt.
Tracklisting:
- Vamphyri
- The Astral Pathway
- Fear Circus
- Undead
- Archangels in Black
- The Fifth Ankh
- Codex Obscura
- Twilight at Dawn
- Getsu Senshi
Line-up:
- Christian Palin – zang
- Franck Hermany – bas
- Stephan Forte – gitaar, keyboards
- Kevin Codfert – keyboards
- Eric Lebailly – drums
Links: