Accept – Blind Rage
Nuclear Blast, 2014
Ondanks mijn voorliefde voor klassieke en powermetal heeft Accept, en dan vooral vanwege zanger Udo, mij nooit echt te pakken gekregen. Verder dan een Duitse variant op Judas Priest waarderde ik de Oosterburen niet. Raar, maar waar: sinds het meer dan geslaagde comeback-album Blood Of The Nations, zonder Udo, ben ik Accept meer en meer gaan waarderen. Wellicht komt het doordat Andy Sneap sinds 2010 achter de knoppen zit en de albums dan ook vet en modern klinken dat ik deze nieuwe incarnatie van Accept meer en meer waardeer.
Studioalbum numero veertien heet Blind Rage. Alle ingrediënten zijn wederom vertegenwoordigd. Stoere metal, sterke songs en meer dan smeuïg gitaarwerk waar vette riffs en melodieuse leads (Dying Breed) hand in hand gaan. Oké je moet van de snerpzang van Mark Tornillo houden, maar al zou je die niet kunnen waarderen dan nog is Blind Rage een meer dan goede klassieke metalplaat. Nieuwigheden presenteert Accept anno 2014 niet. Wie zit daar in dit genre immers op te wachten?
Vooral de eerste helft van Blind Rage is berersterk. Het hierboven aangehaalde Dying Breed steekt er over de gehele linie bovenuit. Het is afwisseling troef op dit album. Meer slepende songs als Fall Of The Empire worden opgevolgd door rampestampers als Trail Of Tears. Accept weet daarmee mijn aandacht over de gehele linie goed vast te houden. Accept levert een klein uur heavy metal van de hoogste categorie. Eerder dit jaar was ik al enthousiast over de nieuwe Judas Priest, maar eerlijk gezegd denk ik dat deze Duitsers een streepje voor krijgen en een hogere plaats gaan innemen op mijn jaarlijst.
Tracklisting:
- Stampede
- Dying Breed
- Dark Side of My Heart
- Fall of the Empire
- Trail of Tears
- Wanna Be Free
- 200 Years
- Bloodbath Mastermind
- From the Ashes We Rise
- The Curse
- Final Journey
Line-up:
- Mark Tornillo – zang
- Wolf Hoffmann – gitaar
- Herman Frank – gitaar
- Peter Baltes – bas
- Stefan Schwarzmann – drums
Links: