Abu Lahab – Supplications Of The Last Gyrosophist
Eigen Beheer, 2013
Om verrassend uit de hoek te komen moet je tegenwoordig van ver komen, letterlijk en figuurlijk. Abu Lahab voldoet aan beide eisen. Het zou een Marokkaans project betreffen. Abu Lahab zelf, dat is er eentje van de slechteriken uit de Koran. Om Wikipedia te citeren: Hij was een broer van de vader van Mohammed en een onverzoenlijke tegenstander van Mohammed en zijn geloof.
… Hij is een van de twee tijdgenoten van Mohammed die met naam en toenaam in de Koran vervloekt worden.. Over de band zelf kan ik niets, maar dan ook niets vinden. Het kan zowel een provocerende ultra zijn als een spirituele Noord-Afrikaan.
De muziek is alleszins interessant genoeg om het serieus te nemen. Experimentele (power)noise- en blackmetalfrequenties, inheemse gezangen, gejammer, creepy gescandeer, onnavolgbare glitcherige sequenties en 8bit-gitaargeluiden die behoorlijk van de pot gerukt doorheen deze muzikale zandstorm heen durven te razen. Desoriënterend, op zijn minst. Bijzonder experimenteel, zowel qua composities als gebruik van klanken, je kunt je er van alles bij voorstellen eigenlijk. Tegelijkertijd blijft er continu een duister en naar sfeertje hangen, ook wanneer het ritmischer en zwoeler wordt.
Ik krijg er bij momenten kop noch staart aan, en ik vind het nog leuk ook. Abu Lahab mag van mijn part dan ook een project zijn van de broer van mijn vader z’n boekhouder of van de buurman van Koos Fernhout, het maakt niet uit. Dit klinkt naar meer van dat Gyrosophisme.
Tracklisting:
-
Hayenomorphic
- Her Spleen In The Pond
- Moth Moon Meiosis
- Baleful Night
- A Window, A Flickering Face
Line-up:
- Kaleemuallah